Luister naar

Iemand in de kerk staat op en stelt een vraag

Nieuws
Het zoveelste rooms-katholieke misbruikschandaal. En dan zit je de zondag erop weer in de kerk.
Susan Reynolds
vrijdag 24 augustus 2018 om 03:00

Vanochtend tijdens de mis maakte ik iets mee wat ik nog nooit eerder had beleefd, en ik ben er nog stil van. Onze pastoor hield een stevige preek. Hij legde uit hoe een gebrekkige kerkleer gewone gelovigen machteloos heeft gemaakt. En dat de huidige misbruikcrisis dus een crisis is van het systeem. Hij sloot af met een oproep: er is een radicale, structurele hervorming nodig en daarvoor moeten de leken in de kerk het voortouw nemen. Daarna ging hij zitten.

Toen ging een man in de vijfde rij staan. ‘Hoe dan?’, vroeg hij hardop door de kerk. ‘Vertel ons: hoe?’ Zijn stem beefde. Zijn overhemd was nat van het zweet.

interactief

Er vielen monden open van verbazing. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Ik heb vaker interactieve vieringen meegemaakt, maar dat was dit niet. Dit was een gewone viering in een modale parochie. In zo’n context was de actie van die vader een daad van revolutie.

De pastoor stond weer op. Hij keek de vader aan en reageerde, langzaam sprekend, met af en toe een pauze en nadenkend. Ik weet niet meer wat hij zei, zo verbijsterd was ik. Maar hij zei in elk geval níét: ‘Gaat u alstublieft weer zitten’, of: ‘Kom na de mis maar even naar mij toe.’

Hij had het plechtige karakter van de liturgie kunnen aanvoeren, als excuus om de man terecht te wijzen en onder dit ontzettend ongemakkelijke moment uit te komen.

Maar nee: hij liet de hulpkreet van die vader ons verstoren. Hij liet toe dat hij ter verantwoording werd geroepen, voor iets wat hijzelf niet gedaan had. ‘Ik heb een zoon’, zei die vader. ‘Hij doet binnenkort zijn eerste communie. Wat moet ik tegen hem zeggen?’

In zijn zoekende, tastende antwoord maakte de pastoor ruimte voor het pijnlijke besef dat elke reactie op die vraag tekort zou schieten.

luisteren

Het was geen kort, vluchtig incident. Het duurde zeker tien minuten en ze praatten met z’n tweeën ook na de viering nog lang door.

Aan het eind van de mis zei de pastoor dat hij de bisschop in de parochie wilde uitnodigen om te komen luisteren. ‘En als hij niet komt, ga ik naar hem toe.’

Er was een heilige rauwheid in de klacht van die vader en het gevolg was een verschuiving in de machtsverhouding. Dat raakte mijn ervaring van de liturgie op een manier die ik nog steeds niet onder woorden kan brengen.

Mensen willen geen afgewogen persverklaringen. Ze willen er woorden aan geven dat ze zich verraden voelen, hardop, in het openbaar, in de gewijde ruimte, voor het altaar, voor God en voor elkaar. Ze willen dat er naar hen geluisterd wordt en niet vanuit de hoogte. Ze willen geen makkelijke antwoorden. Ze willen berouw. <

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Bij christelijke organisaties lopen geloof en werk soms op een ongezonde manier door elkaar.

Werken bij christelijke organisatie valt soms tegen: zalvende woorden maar onrecht blijft bestaan

Het Nederlands Dagblad besteedde aandacht aan manipulatie, machtsmisbruik in de evangelische wereld. Maar het probleem speelt ook bij andere christelijke organisaties, schrijft Ineke Evink van vakorganisatie CGMV.

Mark Rutte, Geert Wilders en Sigrid Kaag. We hebben deze drie soorten politici nodig. Sterker, we zijn zélf van dit soort types en gedragen ons er naar.

We zijn saai, moralist en boos. En zo zijn ook onze politici. Daarom kunnen ze lastig samenwerken

Wij Nederlanders lijken op Rutte, Kaag en Wilders. Frank van den Heuvel laat zien hoe het karakter van iedere Nederlander bij een van deze drie politici past.

Stel dat ‘doe dit, tot Mijn gedachtenis’ al begint op het land? Dat is dus niet: onderwerp de grond aan een regime van uitputting, tot Mijn gedachtenis.

Avondmaal en eucharistie beginnen in de grond, waar het krioelt van torren en wormen

Jezus zegt niet: spuit gif op de vrucht en het blad en dood in het voorbijgaan alles er omheen, tot Mijn gedachtenis. Theoloog en boer in opleiding Elsa Eikema stelt prikkelende vragen bij ons avondmaal.

Afbeelding

Hoe het lijntje tussen de Nederlandse Gereformeerde Kerken en Israël hersteld kan worden

De Nederlandse Gereformeerde Kerken knipten het 'officiële lijntje' met Israël door, maar zoeken tegelijkertijd naar een manier om toch verbondenheid te tonen. Lieddichter Ria Borkent doet een voorstel.

Behandeling in de gesloten jeugdzorg heeft geen enkele kans van slagen zolang het aan echte nabijheid van hulpverleners ontbreekt.

Staatssecretaris Van Ooijen en Kamerleden, zet jullie boosheid over gesloten jeugdzorg om in actie

Hoe kan het dat staatssecretaris Van Ooijen (VWS) zegt dat de gesloten jeugdzorg misschien maar wat langer open moet blijven? Maak liever meer vaart om goede alternatieven te vinden, betoogt Margot Ende-van den Broek.

De Duitse bondskanselier Scholz staat onder druk: welke wapens gaat hij Oekraïne leveren?

Bondskanselier Scholtz kan een andere keus maken en zo een moreel belangrijke daad verrichten

Komende paasdagen vinden in Duitse steden vredesdemonstraties plaats. De leuze is: ‘Nooit weer oorlog is nú’. Want nú wordt besloten welke wapens Duitsland aan Oekraïne levert. Hans Ester legt uit hoe gevoelig dat ligt.