Imam Yassin Elforkani: 'Ik kan urenlang de Koran lezen'
‘Ik kom uit een imamfamilie. Mijn vader is imam, net als mijn groot- en overgrootvader. In groep drie van de basisschool wist ik al dat ik ook imam wilde worden. De juffrouw van de Petrusschool in Heerhugowaard vroeg me toen wat dat was. De term was nog niet zo bekend in Nederland. Ik ben altijd een trotse moslim geweest. Op de middelbare school had ik een christelijk klasgenootje dat stiekem naar de kerk ging. Ik zat na het vrijdaggebed in de moskee juist altijd vol verhalen. Later vroeg dat klasgenootje me hoe ik daar toch altijd zo open over kon praten.
Een van mijn belangrijkste inspiratiebronnen is mijn moeder. Ze is analfabeet, maar zó wijs. Twee weken geleden ben ik in het dorp geweest waar ze vandaan komt. Dan lijkt het alsof je tachtig jaar teruggaat in de tijd. Vanuit dat dorp is zij in Heerhugowaard gekomen. Mijn vader werkte bijna dag en nacht, mijn moeder runde een groot gezin in een stad met een andere taal en andere gewoonten. Van haar heb ik geduld geleerd. Daarnaast had ze altijd oog voor het collectief. Het ging niet om haar, maar om het gezin. Ze zag het bredere plaatje.
De islam is een rode draad in mijn leven. Tegelijk stel ik mijn opvattingen steeds ter discussie. Een principe in het geloof is: wie goede dingen doet, komt in het paradijs, wie slechte dingen doet misschien in de hel. Gisteren was ik aan het wandelen in de stad en dacht ik daarover na. Toen kreeg ik een vers uit de Koran in mijn hoofd: “Wij zullen handelingen van mensen in weegschalen leggen.” God spreekt niet over één weegschaal, maar over meerdere weegschalen. Iedereen heeft een eigen context en daarom wordt niet iedereen via een universele maatstaf beoordeeld. Dat was voor mij een nieuw inzicht.
Als imam heb ik me altijd uitgesproken over maatschappelijke thema’s. Ik had niet verwacht dat dit zo veel dynamiek zou krijgen, dat er af en toe zelfs politie aanwezig moet zijn bij mijn preken. Ik was de eerste imam die waarschuwde voor uitreizigers naar Syrië. Dat kwam door een ontmoeting na een preek in Utrecht. Een ouderpaar bleef bij de moskee op me wachten. “Imam, onze zoon is weg”, zeiden ze. “Hij is naar Syrië.” En toen begon die moeder te huilen en te huilen. Heel heftig. Ik krijg er nog de tranen van in mijn ogen. Ik heb toen besloten actie te ondernemen en stelde een persbericht op met de boodschap dat we een groot probleem hadden. Dat werd groot nieuws en daarna zijn alle raderen gaan draaien. Een paar weken later kwam er voor het eerst een AIVD-rapport over uitreizigers. In die periode is ook mijn beveiliging begonnen.
Ik heb een aantal van die momenten gehad met veel publiciteit. Recent nog, toen ik zei dat we als moslims barmhartig moeten omgaan met Wilders. In een week met veel publiciteit zeg ik vaak de preek van de vrijdag erna af, omdat er dan veel op me af komt. Wat ik dan soms doe, is urenlang de Koran lezen. Ik ken de Koran heel goed en heb die op jonge leeftijd al gememoriseerd, maar op die momenten lijkt het alsof ik sommige verzen voor het eerst lees. Als je zoekt naar houvast, zie je nieuwe dingen. Heel bijzonder.
Mijn laatste preek ging over het hoge percentage echtscheidingen. Ik heb de afgelopen maanden veel vragen gekregen over scheidingen die uit de hand liepen of waarbij kinderen de dupe dreigden te worden. Dan kun je wel over de liefde van God preken – en die is er zeker! – maar mensen waarderen het als je zulke actuele thema’s behandelt. Mijn preken worden daarom goed bezocht. Traditionele imams preken weleens over hoe je een partner moet kiezen en hoe je moet trouwen. Ik heb aan het begin van de preek gezegd, dat ik het een keer andersom ga benaderen. Als je scheidt, hoe moet je dat dan doen? Als de islam je houvast is, moet dat namelijk ook gelden op het moment dat het moeilijk wordt. Dat je pijn hebt en toch oog voor de ander moet houden.
Naast mijn imamschap werk ik als ondernemer. In dat werk probeer ik het geloof ook een plek te geven. Een van mijn uitgangspunten is dat mensen vakkundig en betrouwbaar moeten zijn. Zo selecteer ik partners. Dat is een stevige koranische benadering. Als de profeet Jozef in Egypte minister van Economische Zaken wordt, komt de vraag op: waarom hij? Dan zegt God in de Koran: hij is een leider met kennis van zaken en hij is betrouwbaar.
Soms neem ik kleine opdrachten aan voor relatief weinig geld.
Als ik mijn tijd steek in projecten voor grote bedrijven, zou ik meer kunnen verdienen. Een inspiratiebron daarvoor is een van de voornaamste metgezellen van de profeet. Hij was ondernemer. Een van de redenen van zijn succes was dat hij nooit kleine winsten heeft afgewezen.
Natuurlijk doe ik veel dingen voor geld, dat ga ik niet mooier maken dan het is. Ik vraag best hoge tarieven. Maar bij lezingen of trainingen die ik gaf voor een laag tarief, heb ik mensen ontmoet die me gelinkt hebben aan grote bedrijven. Dat zou nooit gebeurd zijn als ik die kleinere opdrachten niet had aangenomen.
De Koran zegt dat we na dit leven worden beoordeeld, maar ook dat God heel barmhartig is. Als Hij verschillende weegschalen hanteert, kan het oordeel weleens meevallen. De Koran spreekt over een hel, maar die is niet gemaakt om vol te worden. Ik denk dat de dood heel relaxed is. In de hemel of het paradijs gaan we naar mijn overtuiging veel mensen ontmoeten die we er nooit verwacht hadden, omdat we te menselijk rekenden.’
