Commentaar: De onaanzienlijksten
Kleinzielig is het wel. Omdat je een paar honderd asielkinderen laat blijven, zijn de méést kwetsbare vluchtelingen minder welkom. Want ook dat is een van de afspraken die werd gemaakt tijdens het koortsachtige coalitie-overleg: het aantal uitgenodigde vluchtelingen gaat terug van 750 naar 500 per jaar. Uitgenodigde vluchtelingen zijn mensen die veel gevaar lopen, die ziek of gehandicapt zijn, en die zelf nooit de reis naar Nederland zouden kunnen maken. De VN-Vluchtelingenorganisatie selecteert de mensen die naar bijvoorbeeld Nederland worden uitgenodigd. Ze hoeven hier geen asielprocedure meer te doorlopen.
Misschien is het een druppel op een gloeiende plaat. Misschien zit er een element van willekeur in. Maar is het misplaatst te zeggen dat juist in zo’n uitnodiging iets schuilt van wat Jezus zegt: ‘Wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan’?
Wie wordt er nou gelukkigvan déze afspraak, vroeg GroenLinks-Kamerlid Bram van Ojik zich woensdag terecht af. Staatssecretaris Mark Harbers (Asiel) zei dat ‘het evenwicht in het beleid moest worden hersteld’. Een pijnlijke zin, als je beseft wie de dupe zijn.
Dan het goede nieuws: zo’n zevenhonderd kinderen die al langer dan vijf jaar in Nederland wonen, komen samen met hun ouders alsnog in aanmerking voor een verblijfsvergunning. Het CDA ging eerder deze maand overstag, toen de partij inzag dat dit probleem onoplosbaar was, en het protest in de eigen achterban toenam. Het valt te prijzen dat samen met D66 en ChristenUnie de druk is opgevoerd deze kwestie rigoureus aan te pakken – ook al gingen de golven hoog.
De VVD eiste dat over veel meer werd gesproken dan alleen dit pardon. Voortaan moeten asielzoekers eerder aangeven of ze een beroep doen op ‘schrijnendheid’; dat kan niet meer aan het eind van de procedure. Ook gaat de ‘discretionaire bevoegdheid’ van de staatssecretaris naar het hoofd van de IND. Zo moet bij asielzoekers de hoop worden ontkracht dat een politicus nog tot een totaal ander eindoordeel kan komen.
Maar rafelranden zullen er in het asielbeleid altijd blijven, ook na deze week. Zo is het terugsturen van uitgeprocedeerde asielzoekers al jarenlang hét hoofdpijndossier van elke bewindspersoon op Asiel.
Voor nu telt echter het resultaat. Behalve dat het mooi is voor al die kinderen, is het akkoord ook een investering in de coalitie. Na een paar woelige weken, blijkt de bereidheid om lastige kwesties met elkaar op te lossen, nog overeind te staan. Dat is een opsteker.
de mening van het Nederlands Dagblad