Verbaaltje: Groeten
... en gegroet worden. Dat overkwam Gerard ter Horst toen hij ging wandelen in Aalten. Het klinkt als een verademing: wauw, een plek waar mensen elkaar nog groeten. Maar etymologisch gezien is het oppassen. Wat te denken van deze zin van rond 1265: dien groeti met felre groete. Dat ‘felle’ wekt argwaan. Wat is hier aan de hand? Groeten wordt hier gebruikt in beide betekenissen die toen nog bekend waren: ‘hij verwelkomt hem met een felle aanval’. Groeten betekende aanspreken, soms schreeuwen, maar ook aanvallen. Gelukkig was de betekenis al snel ook vriendelijk. Uit de Rijmbijbel (1285): dar groetedse ihesus te ghemoete. ‘Daar kwam Jezus hun groetend tegemoet.’