Op zoek naar vuurtorens aan het einde van de wereld, als lichtbakens die schepen veilig gidsen
Vuurtorens aan het einde van de wereld zijn het ideale foto- of tekengenieke onderwerp voor leunstoelreizen en huiveren bij ware verhalen over gekte, spoorloze verdwijningen en eenzaamheid. José Luis González Macías zocht en vond ze, op alle continenten, deze plekken waar je alleen lezend zult komen, of je moet Floortje Dessing heten.
Vuurtorens spreken tot de verbeelding. Als lichtbakens die schepen veilig gidsen, als wachters in de nacht op de grens van de elementen, als troosters, beschermengelen, beelden van trouw en regelmaat. De auteur neemt die regelmaat over met feitjes en mooie tekeningen van elke toren; geen overbodig eerbetoon, want het zijn vaak staaltjes van ontwerp- en bouwkunst op hachelijke plekken. Poëtisch is het ‘licht..