Luister naar

Wielrenster Anna van der Breggen wil nog één keer knallen: ‘Maar als ik niet win, ben ik net zo gelukkig’

Interview
Het moet haar laatste kunstje worden, goud op de Olympische Spelen in Tokio. Wielrenster Anna van der Breggen (31) zal alles geven, ‘maar lukt het niet, dan is het ook goed’. Komende dinsdag verschijnt haar biografie: ANNA. Mijn leven achter het erepodium. ‘Ik hoop dat het straks ietsje meer huisje, beestje, boompje wordt.’
Harm Bosma Harm Bosma
vrijdag 18 juni 2021 om 15:26 aangepast 08:10
Anna van der Breggen
Anna van der Breggen beeld anp / Marcel van Hoorn

Een gesprek over de zeven deugden: wijsheid, rechtvaardigheid, dapperheid, matigheid, geloof, hoop en liefde.

Wijsheid

‘De keuze om na de Olympische Spelen in Tokio te stoppen met wielrennen, is er voor mij eentje zonder vraagteken. De buitenwacht stelt wel vragen bij mijn besluit. Het gaat goed, ik win nog wedstrijden, dus waarom stoppen? Voor mij is stoppen niet afhankelijk van of het goed gaat of niet. Het is een gevoel. Ik voel dat mijn motivatie minder is en vraag me soms af: waarom moet ik jaar in jaar uit laten zien dat ik goed ben en kan winnen? Ik wil dat niet meer. Niet omdat ik fietsen niet meer leuk vind, maar ik heb gewoon zin in een volgende stap: ploegleider worden bij mijn team. Om het heel bot te zeggen: het kan me niet schelen wat andere mensen vinden. Ik zie er naar uit om mijn ervaring en kennis over te brengen op een nieuwe generatie. Voor mijn man Sierk Jan – die ook in het wielrennen zit en mijn trainer is – zal het wennen zijn. Maar we krijgen er andere dingen voor terug. Het is fijn dat de druk straks minder zal zijn. In topsport moet je altijd van alles. Het moet altijd beter en dat kan best lastig zijn. Doordat ik veel heb gewonnen, ben ik wel meer relaxed. Winnen is leuk, maar als ik niet win, ben ik net zo gelukkig. Er is meer in het leven dan fietsen.’

Biografie

Anna van der Breggen (31) groeide op in Hasselt en begon op haar zevende met fietsen. In de daaropvolgende jaren werd ze een van de beste wielrensters ter wereld. Op dit moment is ze regerend olympisch, Wereld- en Nederlands kampioen op de weg en de Wereld- en Europees kampioen op de individuele tijdrit. Verder won ze drie keer de Giro Rosa en zeven keer de Waalse Pijl. Van der Breggen is bezig aan haar laatste jaar als professioneel wielrenster. Volgend seizoen stapt ze als ploegleider van SD Worx in de auto. In haar boek ANNA. Mijn leven achter het erepodium, dat dinsdag 22 juni verschijnt, blikt ze niet alleen terug op haar leven en carrière, maar geeft ze ook tips en adviezen aan jonge sporters.

Dapperheid

‘Veel mensen vinden wielrennen een gevaarlijke sport. Ik heb zeker momenten dat ik denk: het is maar goed dat mijn ouders dit niet zien. Je hebt altijd te maken met bepaalde risico’s. Tijdens trainingen – waarbij iedereen van de weg gebruik maakt – bij regen, maar uiteraard ook bij afdalingen kan wielrennen best gevaarlijk zijn. Bij een afdaling is altijd de vraag: hoeveel risico durf je te nemen? 

Zelf ben ik niet ontzettend bang. Het is een kwestie van zelfvertrouwen. Hoe vaker je van een berg fietst zonder te vallen, hoe meer je durft. Soms denk ik wel: dit is het me niet waard, maar tegelijkertijd is wielrennen mijn baan en zit ik op een fiets om koersen te winnen, dus ik durf de grens op te zoeken. Toch ben ik blij dat ik na mijn actieve loopbaan die keuzes niet meer hoef te maken.’

Matigheid

‘Ik ben niet per se een persoon die doorslaat, ik ben nuchter. Dat komt ook door mijn opvoeding. Ik kom uit een gezin van vijf kinderen en ben opgevoed met het principe: zorg ervoor dat je er voor anderen bent. Ik moest er best wel aan wennen dat mensen anders naar mij gingen kijken toen ik profkoersen begon te winnen, terwijl ik altijd dezelfde ben gebleven. Daar moest ik mee leren omgaan. Steeds meer mensen wilden iets van me. Dat was raar, maar inmiddels ben ik daaraan gewend. Na dit seizoen wordt dat ongetwijfeld minder. Daar zie ik naar uit, want als renster ben je toch wel een beetje een koningin. Als we op een feestje zijn en ik wil naar huis, dan heeft Sierk Jan weinig keus. Als ik stop, zal die onderlinge verhouding wel iets veranderen.’


Anna van der Breggen in actie tijdens het NK tijdrijden, afgelopen woensdag. Ze won de nationale titel.

Geloof

‘Ik ben christelijk opgevoed en ik geloof dat er een God bestaat die de aarde gemaakt heeft. Dat we met z’n allen van deze plek kunnen genieten. Wat voor mij naar voren komt in de Bijbel is liefde voor elkaar; dat is volgens mij wat God ons wil leren. Dat we elkaar accepteren zoals we zijn, ook al hebben we een andere mening. Ik ben blij dat mijn ouders me hebben opgevoed met de gedachte dat het niet om jezelf draait op deze wereld. 

‘Wat voor mij naar voren komt in de Bijbel is liefde voor elkaar.’

Ik haal veel uit het geloof, maar wat ik wel lastig vind is het soms zwart-witdenken van kerken. Ik zie daar soms veel tegenstrijdigheden. In onze wielerploeg is de acceptatie wat dat betreft een stuk groter. Iedereen komt uit een andere omgeving, een andere cultuur en accepteert elkaar. Dat vind ik mooi. Er zijn geen hokjes en we hebben soms mooie gesprekken. Ja, er is ook veel vijandigheid in topsport. Er zijn er die denken: je moet je vijand haten, want dan ben je de beste. Ik denk dat ik vanuit het geloof geleerd heb dat dat niet zo is en dat ik ook blij mag zijn als een ander wint.’

Rechtvaardigheid

‘Topsport is niet altijd rechtvaardig. Als je iets wilt bereiken als professional, moet je voor jezelf opkomen. Ben je afwachtend, dan ga je moeite hebben. Je moet lef hebben om je grenzen aan te geven, om aan te vallen, om koersen te winnen. Over het algemeen kan ik best veel van mensen hebben, maar wel tot een bepaalde hoogte. Ik ben een rustig persoon, maar ik kan van me afbijten. Dat is ook iets wat ik door de jaren heen heb geleerd.

Over doping: ik weet dat als iedereen gebruikt – zoals dat bij de mannen lang het geval was – er dingen veranderen, maar ik weet dat er bij ons in de ploeg geen doping wordt gebruikt. Ik ben blij dat dit thema tijdens mijn carrière nooit een issue is geweest. Zeker, er zijn individuen die gebruikt hebben, maar dat is uniek. Ik heb het idee dat doping in het vrouwenwielrennen absoluut niet getolereerd wordt. Dat is een veilig idee.

‘Over een paar maanden eindigt mijn carrière, daar kijk ik naar uit.’

Als je het hebt over gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen, zijn er grote stappen gezet. Toen ik begon, liep het dameswielrennen enorm achter. Nu is die kloof behoorlijk gedicht. Het raakt me wel als we bijvoorbeeld een sponsoractiviteit hebben en dat een man – die precies hetzelfde doet – vier keer zo veel krijgt. Dat vind ik écht niet oké.’

Hoop

‘Op het moment dat ik professioneel wielrenster werd, heb ik altijd de hoop gehad om de beste te worden. Het ging weleens minder, maar moedeloos werd ik nooit. Over een paar maanden eindigt mijn carrière, daar kijk ik naar uit. Het wordt dan hopelijk iets meer huisje, boompje, beestje. Ik word ploegleidster, zal veel van huis zijn, maar ik denk dat er toch iets meer balans, vastigheid en rust in mijn leven komt. Hoe dan ook, eerst wil ik in Tokio het hoogst haalbare halen. Als ik daar opnieuw goud win, is dat natuurlijk de kroon op mijn carrière. Daar ga ik vol voor, maar lukt het niet, dan is het ook goed.’

Liefde

‘Als topsporter leef je een beetje in twee werelden. Enerzijds is er de bubbel van de wielersport, anderzijds heb ik mijn leven met familie en vrienden. In die laatste wereld kan ik me opladen. Dat is de wereld waarin ik ben opgegroeid en waar ik niet zonder kan. Soms zie ik mijn vriendinnen lange tijd niet, maar als ik ze zie, is het altijd weer goed. Dan kunnen we lachen om niets en is het alsof we elkaar de dag ervoor nog hebben gesproken. 

Familie en vrienden zijn de mensen om wie ik veel geef, zij zijn mijn back-up. Als er iets is, val ik altijd op hen terug. Zeker, binnen mijn wielerploeg voel ik ook veel warmte, maar dat blijft toch een professionele omgeving. Daar zullen altijd veel wisselingen plaatsvinden. De liefde die ik van iedereen ontvang – en hopelijk ook kan uitdelen – is voor mij het belangrijkste van het leven. Daar kan geen gouden medaille tegenop.’


Anna van der Breggen. beeld anp / Marcel van Hoorn

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
'Een pion naar je matje terugbrengen is even je enige doel, heerlijk.'

Ouderwets gymmen met volwassenen steeds populairder: 'Dit is veel leuker dan de sportschool'

Aan een touw slingeren of je tegenstander bekogelen met een trefbal: gymmen zoals op de basisschool wordt steeds populairder onder volwassenen. Ook in deze gymzaal in Amersfoort werken 'apenkooiliefhebbers' zich wekelijks in het zweet.

Supporters verwelkomen spelers spelers Boy van de Beek (links) en Masies Artien (midden) van SV Spakenburg na de gewonnen wedstrijd tegen FC Utrecht in de kwartfinale van de KNVB-beker.

Blauwe tompoucen en glimmende ogen in Spakenburg na bekerstunt: 'Dit is gekkenwerk'

Na de overwinning op FC Utrecht konden Spakenburg-fans de slaap maar moeilijk vatten. ‘De adrenaline gierde door mijn lijf. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt.'

Thomas Dekker: 'Ik ben zó destructief geweest vroeger: met drank op rijden, drugs gebruiken, dat soort dingen. Dan ben je natuurlijk niet goed voor jezelf.'

De zoektocht van oud-wielrenner Thomas Dekker: 'Of ik van mezelf hou? Nee, nog niet genoeg'

Als wielrenner ontwikkelde Dekker zich stormachtig, maar als mens raakte hij de weg kwijt. Een positieve dopingtest en depressies brachten hem ten val. Langzaam krabbelt hij overeind. ‘Als je het leven kleiner en simpeler houdt, geeft dat rust.’

Denzel Dumfries en Cody Gakpo praten op het WK in Qatar regelmatig over hun geloofsleven.

Oranje-spelers praten veel over geloof: 'Gakpo heeft mij dichter bij God gebracht'

Oranje-speler Denzel Dumfries was zaterdag man van de wedstrijd tegen de VS. Met bewondering sprak de verdediger na afloop over zijn gelovige teamgenoot Cody Gakpo: ‘Hij heeft ons meegenomen in zijn geloof.’

Oud-voetballer Oeki Hoekema.

Deze topvoetballer boycotte het WK van 1978 in Argentinië: 'Qatar is hetzelfde dilemma'

Hij was en is een van de weinige profsporters die zijn principes hooghield. Dat kostte hem het WK in Argentinië in 1978. Voetballer Oeki Hoekema zou ook nu niet naar Qatar gaan. ‘Principes staan los van contracten.’

Jelle van Gorkom: 'Mijn droom om nog eens olympisch goud te halen was in duigen gevallen.'

Jelle van Gorkom is nooit klaar met revalideren na de val die zijn bmx-carrière beëindigde

Jelle van Gorkom werd tweede bij bmx op de Spelen van 2016. ‘Ik ging steeds crescendo tot die fatale dag in 2018.’ Bij de val op een training liep Van Gorkom zwaar hersenletsel op. Hij vertelt over zijn proces na de val.