Merkwaardig dat mensen het geloofwaardig vinden dat ze goddelijk zijn
Radiomaker Giel Beelen gelooft dat wij met z’n allen God zijn. Hij zei het donderdag in het Nederlands Dagblad, in de rubriek Houvast. Ik stel mij dan voor hoe hij het zelf zou vinden als iemand zegt: ‘Ik geloof dat wij met z’n allen Giel Beelen zijn.’ Zou hij zich niet beroofd voelen van zijn eigenheid, van zijn autonomie, van zijn hele ‘goddelijke’ bestaan?
Samen Gód zijn, dat klinkt aantrekkelijk. Zo aantrekkelijk dat dit geloof in veel variaties wordt aangetroffen onder mensen, al eeuwenlang. Dat er op deze manier weinig van Gods eigenheid overblijft, houdt niemand bezig. Of God er zelf ook nog een mening over heeft, al helemaal niet.
Giel Beelen maakt gewag van een unieke zoektocht, zo uniek dat hij er een eigen spiritueel platform voor moest oprichten. In werkelijkheid komt hij uit op een breed spoor dat velen momenteel graag volgen: het spoor waar mensen het goddelijke in zichzelf lokaliseren. Iedereen legt dan wel graag zijn eigen hyperindividuele accenten. En de ene gelovige koestert slechts wat inwisselbare gedachten over het goddelijke in zichzelf, terwijl de andere er een uitgebreide levensbeschouwing op nahoudt, eventueel met sciencefictionachtige toekomstscenario’s. Dit laatste tref je aan bij het Nederlandse topmodel Doutzen Kroes. Zij heeft op Instagram 6,5 miljoen volgers die ze met haar levensvisie kan bereiken. Ze deelt filmpjes waarin een nieuw menselijk bewustzijn wordt aangekondigd; een geestelijk ontwaken van een ‘geweldig goddelijk zelf’, dat leeft in Eenheid met alle andere goddelijke zelven.
Het blijft verbazen dat mensen die de God van het christendom afgeschreven hebben, zomaar aannemen dat dit geloof tot het goede leidt. Giel Beelen, katholiek opgevoed, spreekt van ‘een gevaarlijke kant’ aan het kerkelijke geloof. Hij krijgt er een Sinterklaasgevoel bij. ‘Alsof je je best moet doen voor een hoger persoon, terwijl je al goed genoeg bent. Je hoeft je niet te bewijzen aan iets of iemand.’
'Aannemelijk klinkt ook de kerkelijke boodschap niet.'
De Google-zoekmachine haalt snel soortgelijke taal naar boven. Van Bart de Bondt bijvoorbeeld, die zich profileert als voormalig CEO bij ING, nu coach en consultant. Hij schrijft in een column op het managementplatform mtsprout.nl dat wij volgens de kerk niet goed genoeg zijn. We moeten heel strenge – ja door God zelf gezonden – richtlijnen volgen, ‘willen we ooit waardig genoeg zijn om het aangezicht van de almachtige te aanschouwen’. Volgens De Bondt zit het allemaal heel anders in elkaar. De mens dient zijn gedrag geheel af te stemmen op wie hij werkelijk is: goddelijk. ‘We zijn vergeten dat we zelf God zijn, zelf verantwoordelijk voor de wereld die zich rondom ons manifesteert.’
Ik zal niet beweren dat de boodschap van de kerk aannemelijk klinkt in mensenoren, ook niet als die boodschap goed wordt gebracht. Maar het komt mij merkwaardig voor dat het wel aannemelijk wordt geacht dat mensen de status van God hebben. Het ongoddelijke gedrag van mensen maakt dit geloof tamelijk ongeloofwaardig. Tegelijk klopt het ook weer zo met de christelijke visie op onze oerzonde: de mens die zichzelf tot norm verheft en als God wil zijn. Het is precies de mens over wie de Bijbel zo veel spreekt. <