Een andere reactie is denkbaar op het belijden van schuld. Waarom de PKN-schuldverklaring mij goed doet

Opinie
Een andere reactie is mogelijk op het belijden van schuld aan de Joodse gemeenschap door de Protestantse Kerk in Nederland: vooruitkijken en werken aan een wereld zonder haat en antisemitisme.
Margriet Gosker • voorganger in de Protestantse Kerk in Nederland (PKN)
woensdag 2 december 2020 om 22:35
De protestantse scriba René de Reuver beleed zondag 8 november in de Rav Aron Schustersynagoge schuld aan de Joodse gemeenschap voor de rol van de Protestantse Kerk in de Tweede Wereldoorlog.
De protestantse scriba René de Reuver beleed zondag 8 november in de Rav Aron Schustersynagoge schuld aan de Joodse gemeenschap voor de rol van de Protestantse Kerk in de Tweede Wereldoorlog. beeld anp / Koen van Weel

Vooruitkijken, niet achterom zien. Dat deed die gereformeerde Apeldoornse wethouder in oorlogstijd. Hij werd gearresteerd, samen met zijn jongste zoon. Ze zaten in Schoorl, Buchenwald, Haaren, Sint-Michielsgestel. Hij kwam vrij, maar werd opnieuw opgepakt, nu samen met zijn oudste zoon. Beiden werden op 12 april 1945 doodgeschoten. Zijn familie zou dat dit jaar bij het Kruisjesdal in Apeldoorn gedenken, inclusief de achterkleinkinderen. Dat ging niet door vanwege corona. Op zijn graf staat: ‘Niemand die de hand aan de ploeg slaat en ziet naar hetgeen achter hem ligt, is geschikt voor het Koninkrijk Gods.’ Heb ik van hem geleerd niet te veel achterom te kijken? Hij was mijn opa.

Dit is een opiniebijdrage. De mening van de auteur is niet per se het standpunt van de redactie. Wilt u reageren? Stuur dan een brief (maximaal 200 woorden) naar opinie@nd.nl
Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Bij christelijke organisaties lopen geloof en werk soms op een ongezonde manier door elkaar.

Werken bij christelijke organisatie valt soms tegen: zalvende woorden maar onrecht blijft bestaan

Het Nederlands Dagblad besteedde aandacht aan manipulatie, machtsmisbruik in de evangelische wereld. Maar het probleem speelt ook bij andere christelijke organisaties, schrijft Ineke Evink van vakorganisatie CGMV.

Mark Rutte, Geert Wilders en Sigrid Kaag. We hebben deze drie soorten politici nodig. Sterker, we zijn zélf van dit soort types en gedragen ons er naar.

We zijn saai, moralist en boos. En zo zijn ook onze politici. Daarom kunnen ze lastig samenwerken

Wij Nederlanders lijken op Rutte, Kaag en Wilders. Frank van den Heuvel laat zien hoe het karakter van iedere Nederlander bij een van deze drie politici past.

Stel dat ‘doe dit, tot Mijn gedachtenis’ al begint op het land? Dat is dus niet: onderwerp de grond aan een regime van uitputting, tot Mijn gedachtenis.

Avondmaal en eucharistie beginnen in de grond, waar het krioelt van torren en wormen

Jezus zegt niet: spuit gif op de vrucht en het blad en dood in het voorbijgaan alles er omheen, tot Mijn gedachtenis. Theoloog en boer in opleiding Elsa Eikema stelt prikkelende vragen bij ons avondmaal.

Afbeelding

Hoe het lijntje tussen de Nederlandse Gereformeerde Kerken en Israël hersteld kan worden

De Nederlandse Gereformeerde Kerken knipten het 'officiële lijntje' met Israël door, maar zoeken tegelijkertijd naar een manier om toch verbondenheid te tonen. Lieddichter Ria Borkent doet een voorstel.

Behandeling in de gesloten jeugdzorg heeft geen enkele kans van slagen zolang het aan echte nabijheid van hulpverleners ontbreekt.

Staatssecretaris Van Ooijen en Kamerleden, zet jullie boosheid over gesloten jeugdzorg om in actie

Hoe kan het dat staatssecretaris Van Ooijen (VWS) zegt dat de gesloten jeugdzorg misschien maar wat langer open moet blijven? Maak liever meer vaart om goede alternatieven te vinden, betoogt Margot Ende-van den Broek.

De Duitse bondskanselier Scholz staat onder druk: welke wapens gaat hij Oekraïne leveren?

Bondskanselier Scholtz kan een andere keus maken en zo een moreel belangrijke daad verrichten

Komende paasdagen vinden in Duitse steden vredesdemonstraties plaats. De leuze is: ‘Nooit weer oorlog is nú’. Want nú wordt besloten welke wapens Duitsland aan Oekraïne levert. Hans Ester legt uit hoe gevoelig dat ligt.