'We beginnen de dag met een uur stille tijd. Dat is best lang.'
‘Vorig jaar heb ik mijn vwo-diploma gehaald, maar ik wist nog niet wat ik voor vervolgopleiding wilde gaan doen. Ik besloot een tussenjaar te nemen waarin ik iets voor anderen kon doen, maar ook niet helemaal stil zou staan met leren. Nu doe ik het UIT Vormingsjaar van Youth for Christ. De letters UIT staan voor Uniek, Inspirerend en Toekomstgericht. Die woorden staan dan weer voor de onderliggende vragen “Wie ben ik?”, “Wie is God?” en “Wat wil ik met mijn toekomst?”
Tijdens het UIT-jaar moet je stage lopen; 8 uur per week bij een kerk en 12 uur bij een maatschappelijk bedrijf. Mijn “kerk-stage” doe ik bij Sonrise, een evangelisatieproject vanuit een kerk. Ik ben teamleider van een sportteam. Ja, ik houd erg van sporten. Ik zit ook op tafeltennis en geef daar trainingen aan kinderen. En bij Sonrise voetballen we elke week. We gaan de wijk in en dan gaan we gewoon sporten met de kinderen en jongeren die op straat rondhangen. Elke week hebben we een soort moment voor God met alle jongeren erbij. Dan delen we iets over ons persoonlijk geloof. In de zomer doen er wel dertig jongeren mee. De jongste is zes. We hebben alles door elkaar lopen. Dat is superleuk.
Mijn maatschappelijke stage doe ik bij het Leger des Heils. Ik ben welpenleiding bij de scoutinggroep van het Leger des Heils in Zwolle. Ik werk met kinderen van zeven tot en met elf jaar. Kinderen leren sociale vaardigheden en overlevingstechnieken.
Eén dag in de week, op dinsdag, heb ik les. Dat noemen we “trainingen”. We beginnen de dag met een uur stille tijd. Dat is best lang, maar dan begin je je lesdag echt met God zodat je op God gericht bent. Soms komt er een spreker, soms hebben we een gebedswandeling en soms hebben we echt een uur voor onszelf. Je kunt dan Bijbellezen of muziek luisteren of echt een uur stil zijn.
Sinds maart liggen veel activiteiten stil vanwege corona. De lessen gaan digitaal door. Dit deel van het jaar gaat over groeien en vrucht dragen. Dat sluit wel mooi aan bij deze tijd. We hebben het erover hoe je voor elkaar kunt klaarstaan en mensen kunt helpen. Bij Sonrise hebben we zoveel mogelijk contact gehouden met de jongeren. Even appen of iemand een kaartje sturen … En als er iemand jarig was zetten we een cadeautje bij de deur. We hebben met Youth for Christ de actie #nietinjeeendje gedaan. We hebben tasjes rondgebracht bij vijftig jongeren met onder andere een spelletje, een stripbijbel en snoepjes. We willen ze laten weten dat ze niet alleen zijn en dat we aan ze denken.
Mijn hele leven woon ik al in Zwolle. Tot vorig jaar woonde ik bij mijn ouders, m’n broer en broertje. Nu zit ik gezellig met twee vriendinnen op kamers in Zwolle. Ik heb een vriendje en we spreken veel af. Verder houd ik ervan op met vrienden af te spreken en te kletsen. Gezondheid vind ik belangrijk. Ik sport veel. En ik probeer ook goed op voeding te letten. Ik ben niet supercreatief, maar ik houd wel erg van muziek maken. Ik speel ukelele, gitaar, een beetje piano en ik heb ook nog een cajón, dat is een soort versimpeld drumstel.
Ik ga bewust met geld om. Dat heb ik van mijn ouders geleerd: “Je kunt je geld maar één keer uitgeven”. Ik krijg een vergoeding voor de trainingen die ik geef bij tafeltennis. En ik verdien ook geld met oppassen. Ik heb ook best wel veel gespaard de afgelopen jaren. Ik heb heel veel bij de supermarkt gewerkt, ik heb kranten gelopen en heb een folderwijk gehad. Voordat ik op kamers ging had ik al 7500 euro gespaard.
Op dit moment ben ik best met het geloof bezig. Ik ben opgevoed in een protestantse gemeente. Ik had veel Bijbelkennis, maar wat het geloof nu voor me inhield, dat wist ik niet. Bidden voelde als praten tegen lucht. Nu ben ik aan het ontdekken wie God voor me is. Ik schrijf dankbaarheidsmomenten op aan het einde van de dag. Ik lees eerst het plaatselijke nieuws om te zien of er iets is waarvoor ik kan bidden of danken. Ik ben ervan overtuigd dat God ons allemaal liefheeft. Ik ben wel heel erg op zoek naar welke gemeente bij me past. Geloof is iets persoonlijks. Het is jouw relatie met God. Voor iedereen is dat anders. Dat vind ik soms wel lastig. Met vrienden heb ik het echt wel vaak over twijfels en struggles. Want die zijn er gewoon. Maar als je erop blijft vertrouwen dat Hij bij ons is, kan er eigenlijk niet echt iets misgaan.
Door het UIT-jaar weet ik nu ook wat ik wel gaan studeren. Ik ga na de zomer hbo-pedagogiek doen in Amersfoort. Ik heb ontdekt dat ik hart heb voor kinderen en jongeren. Ik wil heel graag mensen helpen, ze dingen leren. Dat vind ik gewoon supermooi. Ja, ik denk dat ik ben veranderd door het UIT-jaar. Je leert jezelf gewoon ontzettend goed kennen. Ik denk dat ik heel zorgzaam ben en … ja … sportief ook. En ergens ben ik ook wel nieuwsgierig. Ik word heel blij van m’n vrienden en verder word ik heel blij als andere mensen gelukkig zijn. Als ik naar buiten ga en ik glimlach naar iemand en ik zie dat diegene daar blij van wordt, dan word ik zelf ook heel blij.’ ■
