Waarom priester Ton Huitink hechte vrienden nodig heeft
gezondheid
‘Ik moet letten op mijn eetgewoonten en beweging; sinds een paar jaar ben ik diabeet. Nu ik deze drie parochies heb, moet ik wel de auto pakken en eet ik ook wat onregelmatiger. In Zwolle, waar ik woon, doe ik alles op de fiets en ik loop naar het winkelcentrum. Als ik thuiskom, lees ik graag. Ik heb interesse in de geschiedenis van Indonesië, eigenlijk in de hele koloniale tijd. Ik vind het ook ontspannend om vakliteratuur te lezen al is dat vaak meertalig en kost het wat meer inspanning. Ik kijk ook wel televisie, maar geen talentenjachten of een programma als Temptation Island, waar geprobeerd wordt je relatie onder druk te zetten. Ik kijk graag Discovery Channel, de publieke zenders of de BBC.’
geloof
‘Ik heb mijn leven met hart en ziel aan Christus en zijn kerk opgedragen, daar beleef ik veel vreugde aan. Met Christus als reisgenoot zal het leven goedkomen, ook als er bijvoorbeeld een kerk gesloten moet worden, waar ik nu mee bezig ben. Mijn geloof wordt gevoed door het bedienen en ontvangen van de sacramenten en de ontmoeting met gelovigen.
Op mijn zestiende ben ik naar het seminarie gegaan en liep ook een jaar stage in Kenia. Toen ben ik gestopt, want ik wilde geen priester worden. Eigenlijk wilde ik geen missionaris worden, maar dat realiseerde ik me pas jaren later. Ik heb 21 jaar bij de politie in Utrecht gewerkt. Toen ben ik toch weer begonnen aan de priesteropleiding. Ik heb negen jaar parttime theologie gestudeerd in Amsterdam aan de Katholieke Theologische Universiteit. Inmiddels zit die opleiding in Utrecht.’
geld
‘Gadgets vind ik leuk, en dan met name van Apple. Ik houd ook van uit eten gaan, en dan vooral Indonesisch. Ik houd niet zo van groente, aardappels en vlees. Ik ben twee keer in Indonesië geweest, dat was redelijk kostbaar. Verder ga ik vooral naar Frankrijk, ook wel naar Italië, Duitsland of Engeland, altijd samen met een collega met wie ik al achttien jaar op vakantie ga. We pakken niet uit met luxe dan. We hebben geen vakantiegeld als priesters, we moeten het gewoon doen van ons loon. Christus present stellen, betekent eenvoudig willen leven. We komen ook niets tekort. Wij worden trouwens niet beroepen, maar gezonden. Ik heb ook geen arbeidscontract; ik ben de voorzitter van het kerkbestuur en moet verantwoording afleggen aan de bisschop.’
geluk
‘Als priesters leven we celibatair, dus we zijn niet verbonden aan één persoon, daarom zijn hechte vrienden en familie nodig als uitlaatklep. Daar word ik wel blij van. Ik word intens ongelukkig van fysiek geweld, maar ook van mondeling geweld zoals je dat hoort bij de leiders van ons land. Hoe de Statenverkiezingen in maart zijn uitgepakt maakt me verdrietig en geeft me een heel naar gevoel.’
‘PS: Wat niet veel mensen van mij weten, is dat mijn opa een vrouw heeft getroffen die prinses was. Ze kwam uit de koninklijke familie van de sultan van Yogyakarta. Ik weet niet of mijn opa met haar getrouwd is geweest. Mensen die er meer over zouden kunnen weten, zijn overleden.’
