Jan Marten lapt gewonde vogels thuis op: ‘Achmed de eend heeft zeven jaar achter me aan gewaggeld’

‘Mijn vroegste herinnering, als peuter, was die van een roofvogel die vlak voor het huiskamerraam een spreeuw te pakken had. Het was winter en er lag sneeuw. Terwijl mijn broer naar buiten rende om de spreeuw te bevrijden, tilde mijn vader mij op om het vanachter het glas goed te kunnen zien. Ik zag, behalve twee worstelende vogels, overal bloedspetters in de sneeuw. Helaas was de spreeuw niet te redden. Maar hier is wel mijn latere zorg voor hulpeloze vogels wakker gemaakt, denk ik. Op m’n zesde vertroetelde ik, in een doos, jonge spreeuwtjes die ik op straat had gevonden.
eendenei

