Tegen vrienden zei Celine voor haar eerste chemokuur: ‘Wens me maar plezier’

‘Samen met mijn vader liet ik op een regenachtige zondagochtend in november 2013 onze hond Mexx uit. Toen we weer bijna thuis waren, spoorde ik Mexx aan en renden we het laatste stuk naar de voordeur. Mexx bleef even staan om aan de deurmat te snuffelen. Maar dat had ik niet door, waardoor ik over hem heen struikelde. Eerst leek er niets aan de hand te zijn, maar maandagochtend werd ik wakker van een zeurende pijn in mijn lies. Mijn moeder besloot de huisarts te bellen. Ik weet nog dat ik bij de huisarts dacht: wat doe ik hier? Ik kwam er nooit en wilde me niet aanstellen. De huisarts dacht aan een verrekte spier en ik mocht paracetamol gebruiken tegen de pijn.