Het taboe rond miskramen: ‘Het gemis van de vier verloren kindjes komt steeds opnieuw naar boven’

Op 29 november 1954 gingen definitief de deuren dicht van het immigratiecentrum op Ellis Island. Ellis Island ligt vlak voor de kust van de wereldstad New York. Oorspronkelijk heette dit eiland Oester Eiland, een naam die bedacht is door Nederlandse kolonisten die in de zeventiende eeuw naar Amerika emigreerden. Toen de Engelsen in 1664 de macht overnamen en in bezit kwamen van de kolonie Nieuw-Nederland, herdoopten ze Oester Island in Oyster Island. Omstreeks 1770 kwam het eiland in bezit van de koopman Samuel Ellis, aan wie het zijn huidige naam dankt. Erfgenamen van Ellis verkochten het eiland aan de staat New York. De poorten van Ellis Island, waar gelukszoekers zich dienden te melden om het beloofde land binnen te gaan, gingen in 1892 open. In de ruim zestig jaar waarin dit immigratiecentrum bestond, kwamen er via Ellis Island ruim twaalf miljoen mensen de Verenigde Staten binnen. Een grote brand op het eiland, in 1897, verwoestte een groot deel van de immigrantenarchieven, maar kostte gelukkig geen mensenlevens.Als de nieuwkomers per schip aankwamen, kregen ze een brede medische keuring. Hierbij keken de medici onder meer naar eventuele criminele achtergronden van de immigranten, maar ook naar ernstige ziekten. Onder meer door de opkomst van het vliegverkeer sloot Ellis Island uiteindelijk de deuren.