Fantaseren over het paradijs in De Avelingen: ‘Dit leven duurt maar kort. De eeuwigheid is lang’
Wat zegt de Koran, of de overlevering (Hadith), over de natuur en hoe God daarin spreekt? Ter voorbereiding op ons gesprek vond ik in de Koran de tekst: ‘De schepping van de hemel en de aarde is groter dan de schepping van de mens, maar de meeste mensen weten het niet’ (Soera 40:57). Amrani kent ’m in ieder geval wel. ‘Ik denk er dagelijks aan, als ik douche, als ik afval scheid, bij de afwas, als ik in de natuur ben. Maar ik wil er nog vaker aan denken.’
We starten onze wandeling op een glibberig modderpad langs het riviertje de Giessen in Hardinxveld-Giessendam. ‘Glibberig’ is misschien wel illustratief voor ons spreken over God en al helemaal als het over het gesprek tussen christenen en moslims gaat.
We lopen langs een rij knotwilgen. Een boom die je hier in de Alblasserwaard een klassieker mag noemen. Overal staan ze.
Wat denkt u als zoon van een migrant bij een knotwilg?
‘Vooral dat het er veel zijn. Ze zijn niet te missen, met hun soms vreemde vormen.’ We staan bij een wilg waarvan de stam in een hoek van 45 graden boven het water hangt. ‘Ze moeten goed geworteld zijn, want anders zou-ie nooit blijven staan. En wat ik ook bijzonder vind, is dat de stam van deze boom helemaal opengebarsten is. Dus hij hangt niet alleen scheef, hij is ook nog gewond. En toch leeft-ie. Verbazend. Net zoals je je bij mensen kunt verbazen hoe ze ondanks alle tegenslag in hun leven overeind blijven. Dankzij God, ja ...’
Bij de maandelijkse wandeling die de landelijke stichting Groene Moslims organiseert en waar zo’n twintig tot dertig mensen aan meedoen, worden zulke gesprekken soms ook gevoerd. Amrani: ‘Maar er zijn ook mensen die gewoon lekker willen lopen. Dat kan allemaal. Ook niet-moslims doen mee aan onze wandelingen.’
beeld Anke Knapper
De stichting begon in 2009 en spande zich toen in voor zaken als halal-slachten. Later verbreedden de activiteiten zich richting duurzaam leven en het genieten van de natuur. Amrani: ‘Sinds ik bij de Groene Moslims zit, weet ik hoe mooi Nederland is. Dit genot is voor mij ook bezinning. Het zijn wat ik noem ‘besefmomenten’. Zoals wij nu hier over het weiland uitkijken. Het ontstrest en trekt me uit de sleur van wereldse zaken.’
Wat bedoelt u daarmee?
‘Ik wil niet materialistisch zijn. Een paar jaar geleden kocht ik een Mercedes. Ik had er lang voor gespaard, maar deed hem na een maand alweer weg. Ik betrapte mezelf erop dat ik er te veel waarde aan hechtte en dacht op die manier gelukkig te worden. Dat wilde ik niet.’
We steken de brug bij het kanaal van Steenenhoek over. Een zodiac vaart onder ons door. ‘Als ik bij mijn familie in Marokko ben, besef ik nog beter dan hier hoe goed ik het heb.’
En hoe goed is dat?
‘Kijk naar dit water hier. Ik weet wel: dit is geen drinkwater, maar het herinnert me er wel aan dat ik samen met mijn neefjes drie tot vijf keer per dag met jerrycans op de ezel bronwater uit de berg moest halen. Als je dan weer terug bent in Nederland, kijk je anders naar water.’
Amrani raapt een leeg blikje uit het gras en vertelt een verhaal uit de Hadith waarin een man een tak opruimt om de weg vrij te maken. ‘De profeet zei: ‘Een man liep op de weg en zag een doornige tak op de grond liggen en uit angst dat iemand erop zou stappen, haalde hij die van de weg. Allah vergaf zijn zonden, door deze goede daad.’’
Ziet u dat blikje ook zo, als iets waarmee u het paradijs verdient?
‘Ja, er is een directe link tussen wat ik doe en wat God van me vindt. Ik ben medeverantwoordelijk voor de aarde. Als mijn vrienden iets uit het autoraampje gooien, stop ik en laat ik het ze opruimen. Dat weten ze van me.’
We lopen over de onverharde weg ten noorden van Boven-Hardinxveld. Langs de weg staat een kastje waarin jam te koop wordt aangeboden. We kopen allebei een potje.
Hebben uw ouders u opgevoed met de gedachte dat God u via de natuur verzorgt met eten?
‘Mijn ouders waren druk met het dagelijks werk. In de tuin stonden onder andere muntplantjes. Ik hielp met onkruid wieden. Ik leerde het verschil tussen munt en brandnetel. Die twee lijken nogal op elkaar. Totdat je beetpakt.’ Amrani kijkt erbij alsof hij de jeuk nog steeds voelt.
‘Genieten van de natuur hoorde er toen niet zo bij. Verspilling was wél een issue. Het licht niet te lang laten branden en zuinig zijn met voedsel. Dat laatste ben ik nog steeds. Als ik met vrienden uit eten ga en er blijft wat over, dan eet ik het op. Verspilling is voor mij een zonde.’
Het Pelgrimspad loopt bij Gorinchem buitendijks door natuurgebied De Avelingen. De harde wind waait in ons gezicht. Op het water van de Boven-Merwede staan flinke golven.
‘We zijn hier helemaal omringd door natuur’, zegt Amrani, die zichtbaar geniet. Hij maakt een foto van een holle knotwilg. ‘Weer eentje.’
De lucht kleurt van helderblauw naar roodoranje. ‘Een genot voor je ogen. En voor je geest. Het geeft rust.’
Even blijft hij stil.
‘Maar het paradijs is mooier.’
Doet de natuur u daarnaar verlangen?
‘Ik fantaseer weleens over het paradijs. Over rivieren van melk en honing. Over wijn drinken zonder dronken te worden. Het is de moeite waard om je nu goed te gedragen. Dit leven duurt maar kort. De eeuwigheid is lang.’
Onze etappe eindigt vandaag in Gorinchem. Het Pelgrimspad gaat verder.
De vorige afleveringen ook lezen? Ga naar nd.nl/genieten-van-groen. Tips en reacties? Mail naar zwartbol@nd.nl
beeld Anke Knapper
