40.000 euro in drie jaar aflossen? Het kan
Dat het lukte om die 40.000 euro in drie jaar bij elkaar te sparen, zorgde ervoor dat Lamboo anders tegen geld aan ging kijken dan ze eerder deed. ‘Ik merkte ineens hoeveel ik kon overhouden als ik normaal met mijn geld omging. Toen ik dat eenmaal had ingezien, was ik om. Ik kan me nu ook echt niet meer voorstellen dat ik terug zou gaan naar mijn oude uitgavepatroon.’
U en uw man zijn bezig om de hypotheek versneld af te lossen. Is dat plan geïnspireerd door dat eerdere spaarsucces?
‘Ja, alleen deze keer had het een veel positievere insteek. Ik wilde zo veel mogelijk vrijheid voor mezelf en mijn gezin creëren. Mijn man en ik zijn beiden zzp’ers, we bouwen geen pensioen op. Dus moeten we een ander plan klaar hebben liggen voor de toekomst. Daarom willen we onze hypotheek afbetalen. Nu houden we geld over omdat we onze lasten bewust zo laag mogelijk houden. Ga ik dat uitgeven of ga ik er iets mee doen waar ik later ook nog wat aan heb?’
Dat betekent ook dat u nu veel dingen moet laten, omdat je dat geld opzijzet. Is dat niet saai?
‘Die vraag krijg ik heel vaak, maar ik ervaar dat echt niet op die manier. We leven niet armoedig. We hadden twee auto’s, nu hebben we er één. Een tijd terug zijn we met de kinderen naar Disneyland geweest, maar dan zoeken we wel een goede aanbieding. In de zomer willen we graag een paar weken naar het zuiden. Dat gaan we financieren door ons huis hier een paar weken te verhuren. Je laat niet heel veel dingen, maar je gaat creatiever denken. Je denkt meer na over wat je doet en verzint andere dingen. Het heeft ook te maken met een bepaald gevoel van waarde dat ik aan geld gehangen heb. Onze jongste gaat bijvoorbeeld drie dagen per week naar een kinderdagverblijf omdat wij dan gaan werken. Het geld dat ik daarmee verdien, wil ik dan ook zinnig uitgeven. Ik breng hem niet naar de opvang om het geld dat ik in die tijd verdien kapot te slaan aan onzin bij de Action.’
Sparen en besparen betekent dus niet dat je geen leuke dingen meer kunt doen?
‘Zeker niet. Maar wat je vaak ziet is wat men 'leefstijlinflatie' noemt; elke euro die je meer gaat verdienen, geef je ook weer uit. Ik zie wel mensen, gezinnen met jonge kinderen waarvan beide partners werken bijvoorbeeld, ze hebben een oké salaris, maar elke maand gaat toch alles eruit. En dan gaat de auto stuk en denken ze ineens: o, wat moeten we doen? Ik word verdrietig van dat idee, dat je hard werkt en dat je dan niks achter de hand hebt.’
Is dat ook waarom je je website PorteRenee begonnen bent?
‘Ik heb 15 jaar als journalist gewerkt voor bladen als LINDA en Flair. Daar heb ik toen ook geschreven over mijn eigen financiële ervaringen. Daar werd heel enthousiast op gereageerd, want meestal zijn mensen niet zo open over geld. Ik schreef gewoon op wat erin kwam en wat eruit ging. Toen ik een uitgever benaderde over een boek, was die niet direct overtuigd. Dus hij zei: Probeer het anders eerst eens online. Dat deed ik en naarmate ik daar meer tijd in stak, groeide dat heel hard. Na een halfjaar kon ik mijn freelance klussen opgeven om volledig voor PorteRenee te werken. Nu is het de grootste onafhankelijke blog over geld in Nederland, met elke maand 200.000 unieke bezoekers, vooral vrouwen.’
Waarvoor komen mensen op PorteRenee?
‘Veel mensen willen lezen over hoe andere mensen het financieel doen. Ik maak het persoonlijk, want we willen dat allemaal weten, maar we praten er niet over. Maar ze komen ook voor informatie, bijvoorbeeld over het aflossen van je hypotheek. Ik probeer van dat soort dingen uit te zoeken hoe het écht zit, want zo’n keuze moet je niet maken omdat je oom op een verjaardag zei dat aflossen niet slim is. Als je zelf op zoek gaat, kom je vaak op websites van banken, die natuurlijk ook een belang hebben, of bij overheidsinstellingen. En dan is het vaak zo onnoemelijk saai dat er haast niet door te komen is. En ik merk aan de reacties op mijn eigen website dat mensen echt geïnspireerd worden om zelf aan de slag te gaan, en grip op hun geld krijgen. Dat gevoel gun ik mensen echt. Dat jij je geldzaken onder controle hebt in plaats van andersom.’
Want dat moet voor iedereen in principe te doen zijn?
‘Ik heb het natuurlijk niet over mensen die het echt krap hebben. Die al elk dubbeltje om moeten draaien voor ze het uitgeven. Die zijn al blij als ze hun rekeningen kunnen betalen. Ik krijg ook weleens de kritiek dat ik makkelijk praten heb in mijn situatie, met een goedlopend bedrijf. Maar dit is nou eenmaal mijn realiteit. Voor mensen die echt hulp nodig hebben zijn er gelukkig instanties. Die hulp moet er absoluut ook zijn. Ik richt me meer op mensen die wel genoeg binnen krijgen, maar toch niets opbouwen en zich elke maand afvragen waar al hun geld heengegaan is. Want daar kun je zeker iets aan doen.’
Wat is voor u persoonlijk de grootste les geweest die u in de afgelopen jaren geleerd hebt?
‘De belangrijkste les was dat ik eigenlijk heel weinig wist. Maar ik heb vooral geleerd om eerlijk te zijn tegen mezelf. Ik deed tegen anderen alsof het best goed ging en ik alles onder controle had. Ik had ook mooie spullen en zo, maar het was vooral uiterlijk vertoon. Als je mijn kasboekje had bekeken, had je gezien dat er niets raars moest gebeuren, omdat ik dan wel een probleem had. Dat toegeven aan mezelf, was een belangrijke stap. Vroeger praatte ik alles recht wat krom was. Kocht ik een vijfde zwarte jurkje, want die was “echt heel anders dan die andere vier”.
Verder heb ik ook geleerd dat geldzaken vaak ingewikkelder lijken dan ze zijn. Ik ken vrouwen die alle post van de bank laten liggen voor hun man, omdat ze denken dat ze het toch niet snappen. Maar als je er even voor gaat zitten om het uit te zoeken, blijkt het best mee te vallen.’ ¦
