De Santana-appel geniet een klein maar dankbaar publiek
Achtergrond
Aardappels, uien en bieten, ze hadden een slechte zomer. De hitte en droogte hebben hun tol geëist. Toch zijn niet alle boeren in last, want het regende de afgelopen weken wel appels. Boer Marije Ilbrink plukte van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat, de Santana incluis.
Feitelijk ben ik op deze eerste (echte) herfstdag al rijkelijk laat met een verhaal over de appeloogst, want de meeste gingen al in augustus van hun stokje. Maar het is mij niet te doen om de oogst. Nee, het is de Santana die mij al jaren fascineert. Behept met een hooikoortsallergie proest ik mij vaak door het voorjaar en moet ik in het najaar appels aan mij voorbij laten gaan.
Ze geven me de kriebels, namelijk. Behalve ... Santana!
Het ras geniet een klein en dankbaar publiek van ‘beperkten’ en een nog kleinere naamsbekendheid, terwijl dit appeltje toch al bijna een halve eeuw bestaat. Een spontane kruising met onder meer Elstar leverde in de jaren zeventig een nieuw, fris ras op, al zou het nog tot 2006 duren voordat de eerste Sant..
