Jan-Willem Wits sprak met 24 mensen over eenzaamheid en vertelt nu zijn eigen verhaal: ‘Voor mij is eenzaamheid zuurstof’
Eenzaamheid is volgens sommigen dé volksziekte van deze tijd. Ook in coronatijd lijden velen onder gebrek aan sociaal contact. Toch kan eenzaamheid ook een bron van inspiratie, bezinning en bezieling zijn. In deze serie spreken mensen over de eenzaamheid in hun leven.
-
Gerald Bruins aangepast 22 januari 2022 10:42

Jan-Willem Wits: ‘Ik leerde met mildheid naar mezelf en anderen kijken, zoals God ook mild naar ons kijkt.’
(beeld Peter Boer)‘De eenzaamheid uit mijn jeugd is mede door kloosters gezuiverd, in de stilte, in de aanwezigheid van God.’ Jan-Willem Wits (53) is communicatie-adviseur en schrijver van deze interviewserie. Hij sprak met 24 mensen over ‘eenzaamheid’, maar wil ook zijn eigen ervaringen delen. Als adolescent werd de protestants opgevoede Wits rooms-katholiek.
‘Toen ik vier jaar oud was, zijn mijn ouders gescheiden. De rechter bepaalde dat ik in een pleeggezin moest worden geplaatst. Ik weet nog goed dat ik door mijn vader werd weggebracht … In mijn herinnering heb ik drie maanden gehuild op de zolderkamer bij die pleegouders. Zij konden er niets aan doen en ik neem hun dan ook niets kwalijk. Maar ik ervoer een diepe eenzaamheid. Ik voelde me in de steek g..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .