Conferentie 'There is More': Ambassadeurs van verlangen naar genezing

Ede

‘Als meer mensen bidden om genezing, dan genezen er ook meer mensen.’ Het was vrijdagmiddag dé boodschap van de Amerikaanse ‘gebedsgenezer’ Randy Clark die hijeen paar keer herhaalde. Hij sprak op een leidersconferentie, die tot vandaag duurt, van het Evangelisch Werkverband binnen de Protestantse Kerk in Nederland. Het thema There is More vertolkte het verlangen naar profetie, genezing en bevrijding. Daarover werd niet alleen gepraat. Er werd ook geoefend.

Clark stond in de jaren negentig aan de basis van de Toronto Blessing, een opwekking die gepaard ging met allerlei ‘Geestesuitingen’. Sindsdien heeft hij een wereldomvattende ‘bediening’ in genezing, waarbij hij mensen, onder gebed, de handen oplegt, waarna zij vervuld worden met de Heilige Geest. Mensen genezen, krijgen kracht, nieuwe inzichten, of zien meer vrucht op hun werk.

Dat laatste is precies de reden dat dominee Johan het Lam uit Harderwijk de conferentie bezoekt. Hij leidt een gemeente die zich rekent tot de Gereformeerde Bond, een behoudende stroming in de Protestantse Kerk in Nederland.

De predikant ervaart soms onmacht in zijn werk. ‘Er gebeurt wel wat in mijn gemeente, er is ook wel eens iemand genezen, maar het is zo weinig. Laat ik zeggen: duizend keer niet en één keer wel.’ Het Lam bespeurt bij zichzelf ‘een verlangen dat meer van Gods kracht zichtbaar wordt’. Hij hoopt dat mensen gaan ervaren wie Jezus is en hoe groot zijn macht is. ‘En dat Jezus nu, in dit leven, een levende werkelijkheid is.’

Vanuit zijn bediening praatte Clark vooral over genezing. De voorganger, casual gekleed in een spijkerbroek met rood overhemd, bleek een retorisch begaafd spreker.

Lopend over het podium deed hij bijvoorbeeld de bewegingen en de kreten na van iemand die genas: ‘Oe, aa, oe.’ De vertaler zei het hem verkeerd na, waarna Clark hem corrigeerde, wat aan de zaal een lach ontlokte. Voor genezing zijn twee principes het belangrijkste, aldus de voorganger: geloof én bewogenheid met mensen. Dat zijn volgens hem geen wetten of voorwaarden voor God om te genezen.

Hij gaf het voorbeeld van Terry, een Amerikaanse vrouw met een tumor achter in haar hoofd, zo groot als de vuist van een man. Hij bad voor haar en zij genas van haar kwaal, terwijl zij niet geloofde. God is soeverein in wie hij wel en niet geneest, aldus Clark.

Het is volgens hem ook niet zo dat de gave van genezing is voorbehouden aan mensen met een bediening, zoals hij. De gave is beschikbaar voor iedereen.

Toch is er een verband tussen genezing en de mate van iemands geloof zodat groei mogelijk is. ‘Het is geloof dat van God komt, waarin geen plaats is voor twijfel en waarbij de bidder een volledig vertrouwen heeft in wat God zal doen.’ Meer gebed voor genezing, leidt tot meer genezingen, herhaalde Clark zijn mantra.

Waarom bidden christenen zo weinig voor zieken? Liberale christenen geloven niet in bovennatuurlijke genezing, conservatieve christenen denken dat de gave van genezing niet meer bestaat. Dat is een zichzelf vervullende voorspelling: ‘Als je niks verwacht, dan gebeurt er ook niets.’

Wie zich met ‘gebedsgenezing’ bezighoudt, maakt glorieuze momenten mee, maar krijgt ook te maken met teleurstelling. In de zaal kon je een speld horen vallen, toen Clark in bittere ernst vertelde over zieke en gehandicapte mensen, die niet genazen of zelfs overleden, ondanks zijn vaak aanhoudende gebed om genezing. In een geval ging het om de vrouw van een goede vriend. Zij overleed aan leukemie.

Het waren bittere pillen – volgens hem ‘het kruis van de bediening van genezing’. ‘Maar deze pijn moet ons er niet van weerhouden te bidden om genezing voor anderen. We moeten niet stoppen en opgeven. Als we niet bidden, verliezen we meer mensen die genezen hadden kunnen worden.’

In deze sfeer zag de Amerikaan er in eerste instantie vanaf om mensen de handen op te leggen. Hij riep ze wel naar voren om zich in gebed toe te wijden aan God, zodat zij in hun gemeenten ambassadeurs worden van een verlangen naar genezing.

Later stonden er toch mensen in een rij bij Clark om zijn ‘zegen’ te ontvangen.

Directeur Hans Maat van het Evangelisch Werkverband meldde de genezing van iemands linkerbeen en de gekneusde knieën van een meisje. ‘Nog niet veel, maar dat komt nog wel, of later, als de Heer dat geeft.’ <