‘Afterparty’ houdt jongeren bij de kerk
Almere
‘Wie heeft er vanavond bardienst?’ In de soosruimte van de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt in Almere zitten vijf jongeren te eten. De middagkerkdienst is net achter de rug, in de kerkzaal beneden is het stil. ‘We moeten nog even de garderobe regelen en die tafel klaarzetten’, zegt een van hen als de macaroni achter de kiezen is. Straks komt een groep van zo’n dertig jongeren tussen de zeventien en dertig jaar naar de kerk voor de maandelijkse ‘afterparty’ die ze organiseren. Ouders en andere kerkleden zijn niet welkom. ‘Dat zou voelen alsof we gecontroleerd worden’, legt Tim Wildeman (24) uit. Hij is een van de initiatiefnemers van The Afterparty. Rufus van Barneveld (31) is ook betrokken vanaf het begin, zo’n twee jaar geleden. Toen was hij nog jeugdouderling. ‘In onze kerk krijgen jongeren tot zeventien jaar geloofsonderwijs. Daarna is er eigenlijk niks meer, tenzij ze belijdeniscatechisatie gaan volgen. Een groot deel haakt af en komt minder naar de diensten. De kerkelijk werker die we toen hadden, vroeg aan de jongeren wat ze zelf zouden willen. Er kwamen allerlei plannen op tafel en hij zei: “Ga het zelf maar regelen.”’
Het resultaat is The Afterparty, elke laatste zondag van de maand. Anders dan de naam doet vermoeden, heeft die activiteit niets met de middagdienst te maken. De jongeren die erop afkomen zitten in verschillende kerken in Almere. De ene keer nodigen ze een spreker uit, de andere keer praten ze met elkaar door over een onderwerp.
liefdesrelaties
Dat de jongeren daarbij de vrije hand krijgen van de kerkenraad is een van de succesfactoren. ‘Wij weten zelf welke onderwerpen we interessant vinden en welke sprekers we graag willen uitnodigen’, zegt Marije Polet (22), die ook in het organisatieteam zit. Ze gaat tegenwoordig naar een evangelische gemeente, maar voor The Afterparty komt ze graag terug. Voordat de avond begint, spreekt het team nog even de stellingen door waarover de jongeren in gesprek gaan. Die gaan onder meer over seks voor het huwelijk, liefdesrelaties met niet-christenen en homoseksualiteit. ‘Let wel op hoe je erover praat, een van de jongens is laatst uit de kast gekomen’, wordt er gewaarschuwd. ‘Het gaat er vooral om dat er gesprek op gang komt, niet dat alle antwoorden worden gegeven.’ Marije stelt voor om eerst te bidden. ‘De avond ligt in Gods hand.’
Dan druppelen langzaam de eerste jongeren binnen. Na een korte inleiding gaan ze uiteen om over de stellingen door te praten. In groepjes van vijf zitten ze verspreid door de soosruimte, op zwarte leren banken, aan de bar en achterin aan kleine tafeltjes. De gesprekken die ze voeren zijn eerlijk en kwetsbaar. Een meisje vertelt bij de stelling ‘als christen mag je niks aan jezelf veranderen’, dat ze soms best onzeker is over haar uiterlijk. Bij de stelling over naar de kerk gaan op zondag, komt het gesprek op de vraag wie God is. ‘Hij is een vriend voor me.’ Een van de meiden voelt zich weleens schuldig als ze niet veel uit de Bijbel leest. ‘Is geloof een moeten, of heeft het ook met verlangen te maken?’, vraagt iemand haar.
Na een half uur gaat de muziek aan. Een voor een ronden de groepjes hun gesprekken af en komen ze richting de steigerhouten bar om een drankje te halen. Dubbelfris, cola, bier. ‘Ja, we schenken ook alcohol, maar we houden er wel controle op’, zegt Tim Wildeman. ‘We krijgen het vertrouwen om dit te organiseren. Dan willen we niet dat iemand die te diep in het glaasje heeft gekeken dat verpest.’
Hij wijst naar de bar. ‘We letten erop dat het hier netter is dan in de kroeg. De bar plakt niet.’ Ook over de muziek denken de jongeren bewust na. ‘We draaien gewoon popmuziek, maar Lil’ Kleine (bekend van het nummer ‘Drank&Drugs’) komt er niet in. Ik zou het jammer vinden als jongeren om zoiets niet komen en de kans missen om God te ontmoeten.’
Het officiële gedeelte heeft misschien drie kwartier geduurd. Des te meer tijd blijft er over voor gezelligheid en dat is minstens zo belangrijk als de serieuze gesprekken. Timon van Warners (18) zit met een paar vrienden aan een tafeltje. Hij draagt een zwart petje met de letters NY erop. ‘Ik ben net vier uur thuis van een reis naar New York’, zegt hij. Hij komt hier vooral voor de gezelligheid. ‘Ik had net zo goed in de kroeg kunnen zitten.’ Waarom hij daar dan niet is? ‘Als jeugd wil je een plek om bij elkaar te komen en subtiel het geloof ter sprake te brengen. Lekker met een biertje erbij. Op school gaat het nooit over geloof, hier is het veel makkelijker om het daarover te hebben.’
net als in de kroeg
Coen van Drie (18) zit tegenover hem. Hij komt niet elke keer naar The Afterparty. ‘Ik heb er niet altijd zin in, maar dat slaat nergens op want het is altijd gezellig. Nu is hij (gebaart naar Timon) net tien dagen weggeweest, dus wilde ik hem wel weer zien.’
Het wordt steeds rumoeriger. Twee meiden en twee jongens zijn aan het poolen en juichen uitbundig als ze een bal raken. Naast hen zijn vier jongens druk in de weer met tafelvoetbal. De tweelingzussen Rebecca en Rivkah Blom (18) staan rustig aan de bar te kletsen. Ze doen allebei de opleiding logopedie. ‘Daar zitten bijna geen gelovige mensen. Bij ons in de kerk, een evangelische gemeente, zijn weinig mensen van onze leeftijd. De mensen zijn hier aardig, je voelt je gauw thuis.’
De jongeren zeggen stuk voor stuk hoe belangrijk ze het vinden om elkaar te ontmoeten. ‘Jongeren die anders niet gezien worden, worden hier wel gezien’, zegt Tim Wildeman vol overtuiging.
Waarom hij zo veel tijd steekt in de organisatie van The Afterparty? ‘Ik heb een relatie met God en ik hoop dat andere jongeren die ook gaan ontwikkelen.’ Marije Polet vult aan: ‘Ik zocht een plek waar ik vragen kan stellen zonder dat er meteen antwoorden zouden komen. En ik houd van organiseren.’ Tim: ‘En ik houd van God.’ <
