Evangelische en reformatorische christenen vinden elkaar rond Nashvilleverklaring
Putten
De westerse bevolking wordt geïndoctrineerd door de homobeweging, klinkt het op de studiedag over de Nashvilleverklaring. Die beweging ondermijnt de samenleving met als fundament het huwelijk tussen één man en één vrouw met een boel kinderen. Dat wereldbeeld schetst de protestantse dominee Maarten Klaassen, een van de initiatiefnemers van de Nashvilleverklaring.
Dat document, waarin homoseksualiteit en transgenderisme worden afgekeurd, zorgde in januari voor veel ophef in de samenleving. Het van oorsprong Amerikaanse stuk werd vertaald met het oog op deze studiedag, die donderdag werd gehouden in Putten.
Arjan Baan, directeur van stichting Heart Cry en mede-initiatiefnemer van de Nederlandse versie, vertelt dat voor de zekerheid contact is opgenomen met de politie. ‘Zij hebben hier vanochtend nog gesurveilleerd, maar gelukkig kunnen we in goede harmonie met elkaar spreken.’
zelfbeschikking van de vrouw
De studiedag begint stevig, met een uitvoerige uiteenzetting over de seksuele revolutie en de gevolgen daarvan, door Klaassen. Het begon allemaal met de zelfbeschikking van de vrouw, zegt hij. De revolutie verloopt via de acceptatie van homoseksualiteit en transgenders, naar een wereld waarin mannelijkheid en vrouwelijkheid als zodanig worden ontkend. ‘Daarom is de emancipatie van transgenders het meest ingrijpend, want de transgenderbeweging ondermijnt een van de belangrijkste aspecten van het mens-zijn: dat je man of vrouw bent.’
Die revolutie wordt de samenleving volgens Klaassen van bovenaf opgedrongen. ‘Er is sprake van een dwingende campagne. Mensen in het Westen worden onderworpen aan een soort heropvoedingsprogramma, die bewust wordt doorgevoerd door regeringen, media en belangenorganisaties.’ Hij noemt basisscholen, die verplicht zijn onderwijs te geven over seksuele diversiteit. Of een Amerikaans voorbeeld van een kind dat is geboren als meisje en graag een jongen wil zijn. Het kind wordt op school bij de jongensnaam aangesproken en thuis bij de meisjesnaam. ‘Scholen zijn namelijk verplicht de transgenderwens van kinderen te accepteren’, aldus Klaassen.
‘we staan aan een front’
Op de studiedag vinden christenen met uiteenlopende kerkelijke achtergronden elkaar in hun kijk op homoseksualiteit. Onder de 230 aanwezigen zijn veel bevindelijk-gerefor- meerde en hersteld-hervormde predikanten in zwarte pakken, maar er zijn ook baptisten en evangelische christenen. In de wandelgangen spreken zij van een bijzonder gevoel van verbroedering.
‘Ik voel dat we hier aan een front staan’, zegt de protestantse dominee Johan Pronk, wiens handtekening onder de verklaring staat. De vrijgemaakt-gereformeerde Ida Slump spreekt van een gevoel van vertrouwen. ‘Dat wat in Gods woord staat goed is. Dat wat God geeft, goed is.’
Er zijn ook christenen naar de studiedag gekomen die de verklaring niet ondertekenen en juist heel anders denken over homoseksualiteit. Zo zijn medewerkers aanwezig van stichting WijdeKerk, die kerken aanmoedigt transparant te zijn over hun visie op homoseksualiteit. Onder hen Elly van Wenum en Nederlands-gereformeerd voorganger Hinke van Abbema. ‘We hebben vooraf met de werkgroep gesproken en toestemming gevraagd om hier aanwezig te zijn. Chapeau dat we welkom waren’, zegt Van Wenum.
‘Ik vond het schokkend om te horen dat er zo over de lhbt-gemeenschap wordt gedacht, alsof wij op een soort ideologisch oorlogspad zijn. Dat herken ik totaal niet’, zegt Van Abbema. ‘We zijn hier juist om bruggen te slaan’, vult Van Wenum aan. ‘Maar als je zo in een kamp gestopt wordt, is dat wel heel lastig. Waarom ik hier toch ben? Vanwege de reformatorische tieners die bij WijdeKerk komen, en hun verhalen. Ik wil graag weten wat zij vanuit hun kerk over homoseksualiteit te horen krijgen.’
Wat dat is, wordt duidelijk uit de toespraak van de hersteld-hervormde dominee Piet de Vries. Aan de hand van bijbelteksten betoogt hij dat niet alleen de homoseksuele daad, maar ook de gevoelens zondig zijn. ‘Als Jezus overspelige gedachten afwijst, is het heel moeilijk aan te nemen dat dat niet geldt voor homoseksuele gedachten.’
pastorale handreiking
Philip Nunn, die jarenlang als zendeling werkte in Colombia, is gekomen om een pastorale handreiking te doen. ‘Het gaat vandaag niet over een onderwerp of een thema, maar over mensen van vlees en bloed’, houdt hij de zaal voor. Om zichzelf daaraan te herinneren, heeft hij op iedere dia van zijn powerpointpresentatie foto’s van mensen gezet. Op zijn laatste dia zijn dat geen anonieme stockfoto’s, maar foto’s van mensen die een naam hebben: Gert, Geert Jan, Donna, Keesjan, Anne, David, Sam, Tracy, Jeanette. ‘Dit zijn allemaal heel mooie mensen, die rein voor Jezus willen leven.’ Met dat laatste bedoelt Nunn dat ze niet naar hun homoseksuele gevoelens handelen.
Nunn spreekt liever niet van het celibaat. ‘Dat zou namelijk tot het einde van je leven duren. En je weet het niet. Ik spreek mensen die zeggen dat het verandert, die na verloop van tijd een heteroseksuele relatie aangaan.’
eerder gebrokenheid dan zonde
Nunn noemt homoseksualiteit liever gebrokenheid dan zonde. En die gebrokenheid moet je niet verbinden aan je ‘kernidentiteit’, zegt Nunn. Die ligt in wat God over je zegt in de Bijbel. Hij vergelijkt homoseksuele christenen met christenen die een hartafwijking hebben, of lijden aan dementie. ‘Maakt je dat een dement christen? Nee, je bent een geliefd kind van God dat worstelt met de gebrokenheid van dementie.’
Die pastorale handreiking heeft Gerard Amersfoort (22) niet geholpen. Hij komt zelf uit de Hersteld Hervormde Kerk en heeft een relatie met een jongen uit de Gereformeerde Gemeenten. ‘Ik zit hier met een heel dikke huid, anders zou ik in een hoek zitten huilen. De woorden die hier klinken hebben consequenties. Er zijn homoseksuele refojongeren die met gedachten aan zelfdoding rondlopen. Dan kun je niet je handen wassen in onschuld; er gaan doden vallen.’
Aan het einde van de dag wordt gezocht naar praktische handreikingen, maar veel concreter dan het uitwisselen van boekentips wil het maar niet worden. <
