Bas van der Voort kende veel tegenslagen, maar bleef dankbaar: ‘Ik houd mij vast aan een goede God’

‘Op mijn elfde brak ik spontaan mijn been tijdens een sprintje op het voetbalveld. De breuk herstelde maar niet en na een halfjaar bleek daar een reden voor te zijn: ik had botkanker in mijn bovenbeen. Ik kreeg chemo’s die de tumor in mijn bovenbeen moesten verkleinen, zo kon ik mijn been behouden. Helaas werd de tumor niet kleiner en was het medisch advies om mijn been te amputeren. Dat was voor mij geen optie. Ik sportte veel, dat zou ik dan niet meer kunnen doen en ik zou er niet normaal uitzien.
Met mijn ouders en twee jongere broertjes voerde ik veel gesprekken over kwaliteit van leven en wat dat is. Daar kan ik nog steeds geen algemene uitspraak over doen, want dat hangt af van de omstandigheden van dat moment en je karakter en leve..