Pelgrimeren in een tweede-hands kapelletje in Someren-Eind

Als ik voor deze serie een pelgrimsplek mag kiezen, dacht ik al lang van tevoren, dan wil ik terug naar de vierde, of naar de zevende of achtste eeuw. Want toen is het evangelie, langs de karrensporen van het Romeinse Rijk en over zee, in ons land gekomen. We waren een volk gebleven dat in duisternis wandelt, als er niet groepjes mannen naar ons toe waren getrokken - eigenzinnige, dominante en koppige mannen soms, missionaire macho’s, die water en woest heidendom hebben getrotseerd om hier licht en vrolijkheid te brengen.

Het verbaast me nog altijd, en ik vind het jammer, dat het alleen maar rooms-katholieke scholen, kerken of verenigingen zijn die naar Willibrord of Bonifatius zijn genoemd.