missers in het beroepingswerk
Het gaat nogal eens mis in de communicatie rond het beroepen van predikanten. Zo komt het vaak voor dat een beroepingscommissie in een vroeg stadium van het beroepingswerk een dominee belt, maar vervolgens niks meer van zich laat horen. ‘U kunt zich de teleurstelling wellicht voorstellen’, schrijft Mariët Apperloo, adviseur bij Steunpunt Kerkenwerk en ‘verkenner’ bij beroepingskwesties in het gereformeerde magazine OnderWeg. ‘Kerken hebben de regie over het beroepingsproces, zij bepalen het tempo, de kandidatenlijst en de manier waarop de gesprekken worden gevoerd.’ Maar het kan ook anders, schrijft Apperloo. ‘Ik word blij van kerken die in hun profiel zetten: ‘Er is ruimte om de speerpunten in gesprek met de predikant bij te stellen.’ Of: ‘Afhankelijk van de kwaliteiten van de predikant passen we het takenpakket aan.’ Het belangrijkste verschil zit ‘m in het bewustzijn dat de ideale predikant niet bestaat, net zoals het ideale gemeentelid niet bestaat.’
eigenzinnigheid en groepsvorming
De Wekker, het blad van de Christelijke Gereformeerde Kerken, blikt terug op de langste synode in de geschiedenis van deze kerken. Synodevoorzitter Han Schenau gaat in op de verdeeldheid in zijn kerkverband. ‘Uit de besluiten rond vrouw en ambt en kerkelijke eenheid wordt de diepe kloof in onze kerken duidelijk. Die kloof is zelfs zó diep dat je je kunt afvragen: wat is de toekomst van de CGK?’ Die verdeeldheid ondervindt hij ook aan den lijve. Er zijn tal van kerken waar hij niet mag preken, zonder dat hem verteld wordt waarom. ‘Dit laat zien dat er op het diepere niveau van ons kerk-zijn van alles mis is. Daar maakt, met een lelij..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
