Christendom is het minst bekend in India. Wereldwijd zijn er 3,2 miljard ‘onbereikten’

Oldebroek

Het klinkt als een onwaarschijnlijk hoog aantal: meer dan drie miljard mensen hebben nog nooit echt gehoord wat het christelijk geloof inhoudt. Maar het is absoluut geen onzin, zegt Marten Visser, directeur van GlobalRize, een organisatie die zending via internet bedrijft. Vandaag publiceert de zendingsorganisatie voor het eerst een landenlijst ‘met volken die het evangelie van de Here Jezus niet of nauwelijks hebben gehoord’.

Bovenaan de lijst prijkt India. Maar liefst 1,3 miljard mensen in dit land (95 procent van alle inwoners) zou nog nooit met het evangelie zijn bereikt. In Pakistan gaat het om ruim 200 miljoen mensen (nagenoeg de gehele bevolking) en in Indonesië om zo’n 170 miljoen mensen (62 procent van de inwoners). GlobalRize baseert zich voor de ranglijst op gegevens van Joshua Project, een christelijke organisatie uit Amerika die cijfers over ‘onbereikte volken’ verzamelt en zendingsorganisaties zo wil helpen het juiste werkterrein te kiezen. Het cijfer van drie miljard onbereikten zoemt rond. Een campagne van bijna twintig zendingsorganisaties, waaronder MissieNederland, Camazending, Trans World Radio en
Wycliffe, gaat er ook van uit dat drie miljard mensen nog nooit hebben gehoord wat het evangelie inhoudt. Dat komt neer op veertig procent van de wereldbevolking.

onbereikten per land

GlobalRize-directeur Marten Visser erkent dat het ‘heel moeilijk is’ het aantal onbereikten per land vast te stellen, en spreekt in het geval van Joshua Project van de best beschikbare gegevens. ‘De cijfers komen absoluut in de buurt.’

Grote vraag bij de cijfers is wat er precies wordt verstaan onder ‘niet bereikt met het evangelie’. Volgens Visser gaat het om ‘mensen die het evangelie nooit op zo’n manier gehoord hebben dat ze de kans gehad hebben Jezus te gaan volgen’. Het aantal van 3,2 miljard is het aantal mensen dat behoort tot een bevolkingsgroep met relatief weinig christenen, en dus veel mensen die het evangelie nog nooit gehoord hebben.

Zelf woonde hij bijvoorbeeld jarenlang in Thailand in een gebied waar 90 procent van de inwoners geen christenen kende. ‘Daardoor hadden ze geen idee wat het evangelie inhoudt. Dat zijn echt wel onbereikten. Op scholen wordt wel het vak
wereldgodsdiensten gegeven, en dus heeft bijna iedereen de naam van
Jezus weleens gehoord. Maar dat betekent nog niet dat ze bereikt zijn met het evangelie.’

Met zo’n definitie telt ook Nederland onbereikten. Wie de database van Joshua Project raadpleegt, krijgt te zien dat 909.000 inwoners tot de onbereikten worden gerekend, wat neerkomt op ruim 5 procent van de bevolking. Deze groep bestaat voornamelijk uit mensen met een niet-westerse migratieachtergrond, veelal uit moslimlanden.

India en Pakistan

Dat India bovenaan de landenlijst staat, hangt in de eerste plaats samen met het enorme inwonertal. In het zuiden wonen wel christelijke minderheden, maar verder naar het noorden toe zijn heel weinig christenen, zegt Visser. ‘Dat zijn gebieden waar het evangelie nauwelijks geklonken heeft.’

In Pakistan is volgens de gegevens 99,1 procent van de bevolking ‘onbereikt’. ‘Dit is, na Indonesië, het grootste moslimland ter wereld’, verklaart Visser. In Indonesië (3), China (5) en Nigeria (9) en Ethiopië (16) wonen veel christenen maar ook veel onbereikte groepen, waardoor ze toch op de landenlijst met minst bereikte mensen zijn terechtgekomen.

De landen in de top-21 met ‘minst bereikten’ komen vrijwel allemaal - in een andere volgorde - ook voor op de Ranglijst Christenvervolging, die Open Doors elk jaar publiceert. Dat geldt niet voor Japan en Thailand. In beide landen geldt volledige godsdienstvrijheid, maar er is tegelijkertijd ‘weinig geestelijke openheid’, verklaart Visser. ‘In Thailand is dat wel aan het veranderen, daar verdubbelt de kerk elke vijftien jaar.’

De directeur van GlobalRize constateert dat westers zendingswerk vooral gericht is op versterking en groei van kerken in een omgeving die al grotendeels christelijk is. Slechts 0,1 procent van alle christelijke giften wordt besteed aan zending in de 38 landen met minst bereikte mensen. Maar daaraan wil hij niet de conclusie verbinden dat in het zendingswerk de verkeerde prioriteiten worden gesteld. ‘We brengen de lijst naar buiten om de feiten te laten spreken. Daar mag iedereen zijn eigen conclusies uit trekken. Zelf merken we ook dat het niet gemakkelijk is: we willen zelf graag onbereikten bereiken, maar dat lukt lang niet altijd.’

De landenlijst en het aantal ‘onbereikten’ ziet hij wel als een opdracht. ‘Het zou ons wakker moeten schudden: het zendingswerk is nog echt niet af. Er is letterlijk nog een wereld te winnen.’ <