Hoe Bettie Woord met andere ogen naar haar geloof leerde kijken. ‘Ik kreeg als enige geen beroep’
Interview
Van een lbo-opleiding tot een studie theologie aan de universiteit. De weg van de blinde Bettie Woord naar het predikantschap was lang en vol obstakels. Portret van een volhouder.
Het naamplaatje op de muur van de rijtjeswoning in Almere heeft de vorm van een opengeslagen boek. Je zou er een bijbel in kunnen zien. Het is een zinspeling op een van de bewoners: dominee Bettie Woord (57), die er samen met haar man Hessel woont. Als de bel gaat, klinkt er vrolijk geblaf. ‘Ik heb nog nooit zo’n waakse hond gehad’, zegt Woord als ze de deur heeft opengedaan. Een jonge, speelse labrador snuffelt nieuwsgierig aan de gast en laat zich gewillig aaien. Met zijn zwarte, glanzende vacht ziet Pride, een blindengeleidehond, er kerngezond uit. ‘Binnen is hij een huishond en laat hij zich aanhalen. Maar buiten is hij aan het werk en reageert hij niet op je. Dan draait hij zijn kop weg en let hij alleen nog maar op mij.’
