Wat monniken tijdens de coronacrisis leerden van een ‘kleine profeet'
Eenzaamheid is volgens sommigen dé volksziekte van deze tijd. Ook in coronatijd lijden velen onder gebrek aan sociaal contact. Toch kan eenzaamheid ook een bron van inspiratie, bezinning en bezieling zijn. In deze serie spreken mensen over de eenzaamheid in hun leven.
- Jan-Willem Wits aangepast 19:56
Bernardus Peeters, monnik
Zelfs een in eenzaamheid geschoolde monnik gaat een maand quarantaine vanwege corona niet in z’n koude kleren zitten. Bernardus Peeters, abt van abdij Koningshoeven bij Tilburg, noemt het een ‘vreselijke tijd’, waarin hij vier weken was afgesneden van zijn gemeenschap. ‘Je wordt gedwongen nieuwe manieren van verbinding te zoeken. Dat was pijnlijk, maar ook leerzaam.’
‘Als kind merkte ik al dat ik graag alleen was. Na school had ik weinig zin om huiswerk te maken, dus zette ik de wekker ’s nachts rond vier uur, half vijf. Ik vond het geweldig - de duisternis en de stilte. Het groeide uit tot mijn eigen systeem, al verklaarde mijn moeder mij aanvankelijk voor gek. Mijn latere oriëntatie op het kloosterleven heeft ze..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .