Heb ik niet ’es zin in iets anders?

Zij geeft trainingen aan ADD’ers, ik aan (s)prekers. We kunnen heerlijk samen klagen over de hectiek en al het geregel achter de schermen. Zodra ze over haar bloemenwinkeltje begint, weet ik dat de rompslomp zwaarder weegt dan het werkplezier. Ik vraag me af of ze niet eens een alternatief kan bedenken voor dat bloemenwinkeltje, dat er toch nooit gaat komen. ‘Kun je geen kookworkshops organiseren? Of mensen coachen bij het verhuizen? Of een restaurantje beginnen in Portugal? En daar retraites opzetten voor ouders die moeite hebben hun kinderen los te laten?’ Ik blijf maar nieuwe dingen bedenken, terwijl Margo allang heeft verteld dat ze vol gas verdergaat met ADD-coaching.