Peter Gerrets mist twee benen door cystenieren: ‘Als ik niet genees, is dat niet erg’
Interview
‘Ik heb nooit gevraagd aan God: waarom ben ik ziek geworden – nooit’, zegt dominee Peter Gerrets in zijn kaal ogende kamer met een bed en een paar stoelen in het Haagse verpleeghuis Landscheiding.
Om het gesprek mogelijk te maken, heeft hij zijn rolstoel voor enkele boekenkasten geparkeerd. Meteen valt op dat zijn onderbenen zijn geamputeerd, tot net onder de knieën. De stompjes steken uit de pijpen van een op maat gemaakte trainingsbroek. Om zijn hals hangt een alarmknop.
‘Hoewel mijn nierfunctie langzaam maar zeker terugliep, heb ik tot op mijn 45e gewoon gefunctioneerd als voorganger van pinkstergemeente Morgenstond in Den Haag. Bij een onderzoek bleek dat ik cystenieren had: holten gevuld met vocht, die gezond nierweefsel verdringen en zo de nieren beschadigen. Het is een familieziekte. Mijn vader had deze aandoening en mijn twee broers ook.
