Judah was 1 toen hij een batterij doorslikte en zijn slokdarm doorbrandde: ‘Hoop is niet altijd de oplossing’
Interview
‘We voelden ons vervelende ouders die klagen, terwijl we wisten: we zijn echt niet gek.’ Reint (39) en Stephanie (37) Bergman zijn meer dan eens met hun zoon Judah (4) naar de huisartsenpost gereden, omdat hij moeite had met ademen, slikken en eten. Telkens werden ze naar huis gestuurd. Totdat ze met veel moeite artsen konden overtuigen om een röntgenfoto te laten maken. Ze ontdekten dat het zomaar verkeerd kon aflopen met Judah. ‘We vonden God in de diepte.’
Niet te missen
Uit de diepte
Stephanie: ‘‘‘Er zit iets in zijn keel. We denken dat het een muntje is’’, zei de arts na het zien van de röntgenfoto. En ik zag het ook op de scan. Yes, het is een munt van vijftig eurocent: daardoor kan hij niet eten. Judah werd meteen geopereerd. Ik was zo opgelucht dat er een oplossing was. Maar na afloop zei de arts: ‘Ik had echt duizend keer liever een munt gevonden, maar het is een batterij.’’ Huilend belde ik Reint: het is een batterij.
Het was wonderlijk dat onze Judah toen nog leefde. Waarschijnlijk heeft de knoopcelbatterij drie weken in zijn slokdarm gezeten. Het lithium uit de batterij kan binnen een uur een gat in de slokdarm branden en alles kapotmaken. Kinderen raken gehandicapt, verlamd en kunnen zelfs overlijden. De bat..
