Mespotamische elite reed op strijdezels
Het gebruik van rijpaarden gaat ver terug in de geschiedenis. Tamme paarden doken zo’n vierduizend jaar geleden op in het Midden-Oosten. Maar al enkele eeuwen daarvoor zijn er tekeningen gemaakt van strijdwagens met paardachtigen ervoor. En spijkerschrifttabletten van de Sumeriërs spreken van dure rijdieren die paardachtig zijn, al is de exacte vertaling van het gebruikte woord (kunga) twijfelachtig.
Paneel uit Ur met een veldslag waarin de strijdezels een rol spelen. Linksonder: opgraving van een paardachtige in Umm el-Marra. Rechtsonder: opgraving in de Göbekli Tepe-tempel.
(beeld Thierry Grange)Parijs
Franse onderzoekers hebben nu resten van een paardachtige uit een 4500 jaar oude graftombe in het noorden van het huidige Syrië geanalyseerd. In het grafcomplex van Umm el-Marra zijn resten van verschillende ‘kunga’ opgegraven. Uit de resten is DNA geïsoleerd. Dit was al een heel eind afgebroken, maar het was wel mogelijk om de DNA-code te vergelijken met die van paarden, ezels en wilde ezels. Er is ook DNA gebruikt uit resten van wilde ezels die opgegraven zijn in een 11.000 jaar oude tempel, Göbekli Tepe, in het zuidoosten van het huidige Turkije.
paarden
Al deze vergelijkingen leverden een opvallende conclusie op: de paardachtigen uit Umm el-Marra zijn nakomelin..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
