Het nieuwe album van Rowwen Hèze is prachtig, evenwichtig, stijlvol, louterend, speels en gedurfd
Rowwen Hèze. Modestus Records
Het heeft even geduurd, maar het nieuwe album van Rowwen Hèze is prachtig, evenwichtig, stijlvol, louterend, speels en gedurfd. Tegelijk is dat ook best een probleem voor de groep uit de Noord-Limburgse Peel. De mannen van Jack Poels hebben al zo veel moois gemaakt dat jezelf overtreffen de Herculesarbeid is geworden. Maar goed, deze plaat staat. ‘Middag in mei’ heet een traag lied dat aan elkaar hangt van een middag in de kroeg, een trein die toch wel rijdt en herinneringen aan vroeger thuis. De drums slaan plechtig, de akkoorden lopen af als een rivier, de piano is helder en de gitaar krachtig. De koffie. En de krant. Vaderland. Meer tekst is er niet nodig. Ook zo mooi is ‘Elke Ierste Kier’. Steeds meer zijn verstilde miniaturen tegenwicht voor de feestmuziek die de groep natuurlijk ook blijft maken. Het grappig ouderwetsch genaamde titelnummer gebiedt dat bijna. Laat de moed niet zakken, is het devies. Origineel is de lofzang op de mooie meiden van de streek, in ‘Leidingwater’. En zijn eigen vrouw krijgt van Poels ook een mooie veeg uit de pan, in ‘Zigeunerin’. Alle dertien goed, op deze plaat. Ook mooi werk van de band: accordeon en gestopte trompetten hoor je niet iedere dag.
+ solide, met briljantjes
- moeilijk om jezelf te overtreffen
