Moby probeert de tijd te vangen op nieuw ambient album
Recensie
Grootse muziekprojecten met veel sfeer en associatie kun je moeiteloos overlaten aan de Amerikaan Moby – pseudoniem voor Richard Melville Hall (57). Hij maakte begin deze eeuw furore met prachtige electronica-albums als Play en 18. Af en toe voegt hij aan zijn al omvangrijke oeuvre een nieuw ‘ambient’-project toe – waarbij ‘ambient’ staat voor het genre van elektronische of instrumentale sfeermuziek.
Ambient 23 zag op 1 januari vrij plotseling het levenslicht via de streamingdiensten, verscheen officieel als lp en komt ook gewoon als album uit. Het bevat Moby’s trage kijk op een nieuw jaar, als eerbetoon aan vroegere synthesizerhelden. Daarvoor gebruikt hij oude drumcomputers en synthesizers. In de zestien uitgesponnen nummers, keurig optellend tot zestien, is er nauwelijks een vertrekpunt en nog minder een eindstation. Moby probeert de tijd te vangen en dat vergt eindeloos geduld. Alleen op track 3 is er meer reliëf: een viool die doordringt tot in de krakende klankkast van de piano. Om even de adem bij in te houden.
Erna stroomt alles weer verder. Is het fraai? Zo’n vraag moet je niet stellen. Het is een kwestie van ondergaan.
+ groots..
