Schitterend album met cellosonates van Chopin en Rachmaninov
Recensie
Na het maken van een Beethoven-album hebben de Russische pianist Alexander Melnikov en de Franse cellist Jean-Guihen Queyras zich gestort op twee cellosonates van Chopin en Rachmaninov. De gekozen werken sluiten goed op elkaar aan: Rachmaninov (1873-1943) liet zich bij het componeren van cellosonate (opus 19) inspireren door die van Chopin (1810-1849). Cellosonate (opus 65) was het laatste muziekstuk dat de vroegtijdig gestorven Poolse componist publiceerde (en in het openbaar speelde).
Melnikov begeleidt Queyras op een bescheiden klinkende Erard-vleugel uit 1885. Piano en cello klinken hierdoor gelijkwaardig en er is sprake van dialoog zoals Chopin had bedoeld. Rachmaninov nam de gecompliceerde vierdelige vorm van Chopin over en gaf daar een moderne draai aan. Rachmaninovs cellosonate was bedoeld als revanche op zijn slecht ontvangen eerste symfonie. Als deze sonate evenmin gewaardeerd werd, zou Rachmaninov definitief zijn gestopt met componeren. Het werd echter een triomf in 1901. Melnikov (deze keer op een Steinway-vleugel) en Queyras laten op dit schitterende album horen waarom.
+ twee cellosonates sluiten goed op elkaar aan
+ sterke uitvoering
+ uitstekende opname
Chopin, Rachmaninov:
Cello Sonatas
