Dit orgel is nu echt compleet

De resterende leden zijn in de tachtig, maar opgeheven is de Amerikaanse popgroep The Beach Boys nooit. Zestig jaar na hun eerste plaat verschijnt een vers overzicht.

Tord Gustavsen is actief als begeleider van vocalisten, als kerkmusicus en als leider van zijn eigen jazztrio. De Noorse componist en pianist maakte beklijvende albums als Changes (2003) en Ground (2005). Het Tord Gustavsen Trio werd daarmee een belangrijke vertegenwoordiger van het ruimtelijke Scandinavische jazzgeluid. Op het voorlaatste album The Other Side (2018) verwerkte Gustavsen melodieën uit het Noorse kerkliedboek in zijn composities. Vier jaar later ziet het nieuwste werkstuk van het Tord Gustavsen Trio het licht. Dankzij de inbreng van de nieuwe bassist Steinar Raknes klinkt Opening experimenteler dan het repertoire van de afgelopen twee decennia. Het verschil zit voornamelijk in het (spaarzame) gebruik van elektronische effecten waarmee Raknes zijn contrabasgeluid vervormt. Gebleven zijn de subtiele accenten van drummer Jarle Vespestad en de betoverende lyriek van Gustavsens composities, waarin de bandleider opnieuw kerkmuziek heeft verwerkt.

Bij het label Brilliant Classics verschijnen regelmatig cd’s met werk van vrij onbekende, maar toch waardevolle componisten. Ernst Gottlieb Baron (1696-1760) was een van hen. Hij was in zijn tijd bekend als luitist, werkte aan diverse vorstenhoven tot hij van 1737 tot zijn dood teorbist werd van kroonprins Frederik van Pruisen. Hij componeerde niet alleen diverse werken voor luit - zowel solo als in combinatie met andere instrumenten - maar schreef ook diverse artikelen en enkele boeken over het luitspel. Op deze nieuwe, in Lviv (Oekraïne) mooi ruimtelijk opgenomen cd is de luit samen met blokfluit en enkele malen cello te horen. Een groot deel van de opgenomen werken is afkomstig uit een nieuwe editie van Barons werk die in 2005 door de Nederlandse musicoloog Jan W.J. Burgers werd gepubliceerd. Ze laten een laatbarokke componist horen die zich goed thuis voelde in de ‘galante stijl’ die na Bach in de mode kwam. De luit fungeert niet alleen als begeleidingsinstrument van de blokfluit, maar Baron laat het instrument ook in virtuoos werk horen. De drie uitvoerenden laten overtuigend horen waarom de nu wat vergeten Baron door zijn tijdgenoten als een groot componist werd gezien.

Optreden zal hij niet meer doen, maar toch is er een nieuwe plaat. Vandaag verschijnt Mirage van George Kooymans & Frank Carillo. Je wilt het niet, maar de weemoed druipt van iedere noot.

In 1983 debuteerden The Waterboys, een band met Ieren en Britten en als frontman Mike Scott. Hoewel hun tweede plaat A Pagan Place heette, smeedden deze waterjongens Keltische motieven, religieuze protestsongs en politiek venijn aaneen tot scherpe songs met zeer luid volume: het ‘Big Music’ geluid. Er waren hits als ‘Don’t Bang The Drum’, ‘A Girl Called Johnny’ en ‘The Whole Of The Moon’. Veertig jaar later is Scott 64 en waren er veel dalen tussen de heuveltoppen. De laatste tijd is het talent om wrange liedjes te schrijven ontwaakt bij de zanger en tekstdichter. Dat leidt op de nieuwe - vijftiende - plaat van The Waterboys tot genadeloze kritiek op media en politiek. Het blijkt uit songs als ‘All Souls Hill’, ‘The Liar’ en vooral ‘Hollywood Blues’, waarin hij zich beurteling zingend en sprekend afvraagt of de wereld na corona en nieuwe oorlogen nog een comeback maakt of ‘just another glorious defeat’. Heel mooi zijn ‘Once were Brothers’, een herschreven versie van de titelsong van een documentaire over The Band en het ruim negen minuten lange ‘Passing Through’, ook al een herschreven versie van een lied van Dick Blakeslee, uit 1948. Scott doet er een gospelkoor bij en verwijst in de tekst naar de dood van George Floyd, door toedoen van een politieman.

Barry Hay is de zanger van de Golden Earring, een van de grootste popgroepen die Nederland kende. Meijers is voor velen onbekend, maar wel de instrumentale man achter vele bands, zoals De Dijk en de Common Linnets, het succesrijke clubje van Ilse de Lange en Waylon dat nummer twee werd op het Eurovisiesongfestival. In 2019 maakten ze samen al het album For You Baby, maar dat werd ondergesneeuwd door de coronaperiode. Dit nieuwe album is een feest, zomers, energiek en woest, maar ook een kwestie van hard werken en vakmanschap. Beide heren wonen op de Nederlandse Antillen, maar achterover in de zon pensioneren is er niet bij, zeker nu JB Meijers zijn Quasimono Studios heeft verplaatst naar Bonaire. Fiesta de la vida (feest van het leven) is een eerbetoon aan de muzikale rockhelden van Barry Hay, JB Meijers en Danny Vera. De mannen geven iconische hits van onder andere Elvis Presley en Bob Dylan een Mexicaanse twist. Live wordt het allemaal door dit illustere gelegenheidstrio uitgevoerd op 5 november in het Amsterdamse Ziggo Dome. Te horen zijn onder meer: ‘Twist in My Sobriety’, ‘Dancing Barefoot’ en ‘You Never Can Tell’.

Veel van de muziek uit deze verzameling had Monteverdi gemaakt voor de diensten in de San Marco-kathedraal waar hij aan verbonden was. Opvallend is dat in de bloemlezing ook seculiere teksten voorkomen.

The Who Sell Out (1967) is het derde album van de gelijknamige Britse rockband. Die waren het destructieve, recalcitrante, maar ook geestige en creatieve broertje van Beatles en Stones.