Weemoedige, intieme en soms extatische liederen van Dorothea Herbert
Recensie
De jonge Duitse sopraan Dorothea Herbert is een rijzende ster aan de muziekhemel. In 2019 en 2020 schitterde ze in de titelrollen van enkele opera’s, terwijl er ook volgend jaar weer enkele belangrijke rollen door haar vertolkt zullen worden.
Deze cd is haar debuut en wel als liedvertolker. Zoiets is niet logisch, want voor een opera heb je een ander soort stem nodig dan voor een intiem lied. Maar Herbert draait daar haar hand niet voor om. Haar heldere, soepele stem schittert in uitbundige liederen, maar klinkt soms ook heel ‘klein’ en fragiel. Ze doet dat in liederen die allemaal iets te maken hebben met Alma Mahler. Allereerst in enkele liederen van haarzelf, echtgenote van de componist Gustav Mahler. Hoe vooruitstrevend hij ook in zijn muziek was, van de componeeractiviteiten van zijn vrouw moest hij niet veel hebben. Alma vernietigde daarom haar meeste muziek, maar de overgebleven liederen laten horen dat zij wel degelijk talent had. Dat geldt ook voor de liederen van Sc..
