Een tweede kans?
Is het niet ongepast om een onderwerp als moord te benaderen vanuit de dader? Het vierdelige programma Ik heb iemand gedood waagt een poging en geeft op respectvolle wijze achtergrond bij wat voor de gemiddelde Nederlander niet meer is dan een kort berichtje in de krant.
Gelijk aan het begin van het programma maakt presentator Filemon Wesselink in een voice-over duidelijk dat de nabestaanden van het slachtoffer zijn geïnformeerd over de aflevering. Verder komt in de loop van het programma meerdere keren deze vraag terug: Kun je een dader wel een podium geven, een tweede kans, terwijl het slachtoffer die tweede kans ontnomen is op het moment dat hij gedood werd? Het maakt gelijk duidelijk dat de toon van het programma niet sensatiebelust is. Integendeel, in alles ademt het terughoudendheid. Dat neemt niet weg dat zeer uitgebreid geschetst wordt wie de dader is en hoe hij tot zijn daad kon komen. Dat begint al zeer vroeg: bij de geboorte van Jorge in 1984 in Colombia. Op zijn tweede werd hij door zijn moed..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .