In Bones and All gaat een jong stel letterlijk tot op het bot
Recensie
Bones and All is een roadmovie, liefdesverhaal en coming-of-age ineen, maar een ander genre overheerst: horror. En dan specifiek de gruwel van het kannibalisme, een nogal ongelukkig gekozen metafoor.
Wie een metafoor gebruikt, gebruikt een beeld om iets alledaags te verhelderen of in een ander daglicht te stellen. Het helpt de hoorder of lezer of kijker een verschijnsel op een andere manier te bekijken. Maar kan de metafoor ook zoveel aandacht naar zich toetrekken dat het zicht niet verhelderd raakt, maar juist vertroebeld?
In Bones and All lijkt dat het geval te zijn. Iedereen kan begrijpen dat het verhaal over Maren en Lee, een jong stel op drift in de Verenigde Staten van de jaren tachtig van de vorige eeuw, ten diepste gaat over hoe buitenstaanders behandeld worden in een maatschappij die uitgaat van de mainstream. En toch ontstaat er kortsluiting als de gebruikte metafoor die van kannibalisme is.
