Lightyear heeft zijn eigen film
In Lightyear combineren de Pixar-studio’s beproefde recepten. Zo kreeg in 1995 het jongetje Andy in de eerste Pixar-film, Toy Story, een nieuwe pop, actiefiguur Buzz Lightyear. Hoe zijn speelgoed vervolgens tot leven kwam was zo’n originele vondst dat de films vier delen meegingen zonder aan hilariteit in te boeten. De film Lightyear gaat over de ‘echte’ astronaut die de inspiratie zou hebben verleend aan de pop. Deze ‘echte’ is ook geanimeerd en staat centraal in de 26e Pixar-film. Binnen de Pixar-tijdlijn moet je deze film dus in 1995 plaatsen, alsof deze zou zijn uitgekomen vóór Toy Story. En dat is interessant, omdat Lightyear – ondanks dat de astronaut en de pop dezelfde naam delen – geen speelgoedfilm is, maar sciencefiction. Een soort retro-scifi, die de toekomst bekijkt vanuit het perspectief van het verleden. De enige eerdere ruimte-scifi van Pixar is WALL·E uit 2008. Dit is nog steeds een van de betere Pixars, door de ingenieuze manier waarop de animatie verwijst naar allerlei eerdere klassiekers in het genre en deze mild parodieert.
Voor liefhebbers zijn er dus feestjes van herkenning die samen toch origineel uitpakken. Lightyear tapt uit hetzelfde vaatje en citeert niet alleen naar hartenlust klassiekers, maar ook recentere ruimtefilms. Vreemd genoeg ook die pas ná 1995 zijn uitgekomen, met name Interstellar dat ook speelt met het thema van relatieve tijd in de ruimte. Maar ook Gravity, The Martian, Home en Dune komen voorbij. Emperor Zurg, die pas in Toy Story 2 (1999) zijn opwachting maakte als speelgoedschurk, krijgt in Lightyear al zijn achtergrondverhaal. Waar het tijdreizen binnen de film zelf consistent lijkt, daar raken de makers binnen de Pixar-tijdlijn de weg kwijt.
In hun poging om steeds iets verder te gaan in hun lhbtiq+-inclusie, doet Pixar er nu weer ..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .