Filmrecensie Licorice Pizza: ‘Problematische film laat bewust een vieze nasmaak achter’

In de jaren negentig komt in Amerika de zogenaamde VHS-generatie van filmmakers op. Ze hebben geen formele filmopleiding gevolgd. Als autodidacten leren ze van de films die ze huurden in videotheken, een bron waar voorgaande generaties regisseurs geen toegang toe hadden. Tot de bekendste horen namen als Tarantino, Fincher, Soderbergh, Nolan en Anderson. Niet gehinderd door een plichtsbesef om zich aan de gevestigde filmwetten te houden, introduceren en combineren ze naar eigen inzicht nieuwe en alternatieve stijlen. 

P.T. Anderson toont daarbij een voorkeur voor de (recente) geschiedenis van Californië, waar hij zelf is opgegroeid. Zijn focus ligt op problematische personages: getraumatiseerd, zelfdestructief, niet geliefd in hun fam..