Carré vroeg om warmte en gaf dat weer terug
Daaruit blijkt de liefde van de artiesten voor het gebouw, met zijn langzame zaal, die doet vechten om aandacht en lach, maar die ook vasthoudt als dat is bereikt. Toon Hermans vond Carré een plek om lief te hebben en voor Herman van Veen is Carré zoiets als thuiskomen. De driedubbele dvd opent met een documentaire over Carré, verteld door Joop van der Ende, André van Duin en Herman van Veen.
Dan volgen stukjes circus, revue met opnamen van Louis Davids uit 1936, Lou Bandy, Heintje Davids, Snip & Snap, Van Duin en Mini & Maxi. De tweede schijf geeft een prisma van het Nederlands cabaret in Carré, met Toon Hermans High Society, Seth Gaaikema, De stalmeester van Wim Sonneveld, via Neerlands Hoop, Freek de Jonge, Youp van t Hek naar moderne kleinkunstenaars als Najib Amhali, Jochem Myer en Jürgen Raymann; om Hans Teeuwen kon de box kennelijk niet heen. Het meest verrassend is de derde dvd, met popconcerten, het minst bekende aspect van Carré: Drukwerk en Stef Bos, Sammy Davis en Paolo Conte.
gedicht
Carré startte al in 1879 als houten gebouw waar wintercircusvoorstellingen werden gegeven onder leiding van Oscar Carré. Acht jaar later verrees het huidige steenen gebouw, dat tot de oorlog regelmatig bijna failliet ging als volkstheater, maar door kundige directeuren als Alex en Karel Wunnink, Guus Oster, Hans Jens en nu Madeleine van der Zwaan definitief als grote theaternaam werd gevestigd.
De oneman-show werd er uitgevonden, in 1963 door Toon Hermans en de opmerkelijkste figuur in de theatergeschiedenis was ongetwijfeld Louis Dekker (1902-1996) die ongeveer in Carré woonde en Toon Hermans tot een kort gedicht verleidde: Er is een stopcontact. Er is een stekker. Zo functioneren ook Carré en Dekker. Dekkers gezag was groot; hij raadde Wim Kan af in Carré op te treden omdat die zaal juist niet bij hem zou passen. Kan gehoorzaamde.
125 jaar Carré. De geschiedenis van een circustheater
Samenstelling Wim de Visser. Universal / Beeld en Geluid (3dvd)
