Niemand vroeg waarom
Wauw! doet wat elke tentoonstelling over vroeger doet, ze roept een gevoel van vertedering, zelfs heimwee op. Wat een lege snelwegen, koddige telefoons en simpele televisies. Met slechts twee zenders? En wat was het gezellig om met complete gezinnen naar de quizprogramma's van Berend Boudewijn en Mies Bouwman te kijken. Maar die oranje-bruine jaren zeventig zitten ons in 2007 nog steeds dwars.
Van de tentoonstelling vertrek je met het idee dat er toen in Nederland heel wat meer gebeurde om je over op te winden dan tegenwoordig. Gebeurtenissen die nog steeds betekenisvol zijn.
Dolle Mina's die 'baas over eigen buik' wilden zijn. De rijkdom uit gaswinning en de oliecrisis. Stijgende lonen en later een enorme jeugdwerkloosheid. De doorbraak van vrijheid, blijheid en het experimenteren met nieuwe samenlevingsvormen als hokken, lat- en driehoeksrelaties. Telkens weer vertoonde zich een diepe tweespalt tussen ouders en kinderen en tussen links en rechts in de politiek en tussen groepen in de samenleving. Den Uyl (PvdA) en Van Agt (CDA) bestreden elkaar niet met het oog op het effect voor de camera's, maar uit een ferme ov..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
