Gedichten uit het Liedboek 2013: De moerbeitoppen ruisten van Nicolaas Beets
In het Liedboek, zingen en bidden in huis en kerk (2013) staan tussen de liederen ook gedichten. In de komende weken bespreekt Hans Werkman vier van deze gedichten. Vandaag: ‘De moerbeitoppen ruisten’ van Nicolaas Beets.
Nicolaas Beets was al 80+’er met grijze bakkebaarden toen hij in zijn Utrechtse pastorie (nu: Boothstraat 6) ‘De moerbeitoppen’ schreef. De gedichten van Beets zijn vergeten, op dit ene na. Zelfs de venijnige en niet-gelovige criticus Gerrit Komrij (1944-2012) vond het ‘een van begin tot eind smetteloos vers’. Beets begint zijn gedicht met ruisende moerbeibomen, maar dat is niet het begin van zijn ervaring. Pas in de tweede strofe merken we wat er aan de hand is, ik neem maar aan: met de dichter zelf. Hij ligt te woelen in zijn bed, in zijn hoofd tollen gedachten rond die hem kwellen. Angst sluipt zijn slaapkamer binnen. Maar de stilte van de nacht is ook de sfeer waarin Gods stem hoorbaar kan worden. Opeens is daar een mystieke ervaring..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
