Vervallen huizen in het volle licht gefotografeerd
Vervallen gebouwen, verpulverde verf en schilferende kalk, dat is het aparte, fotografische genre van de verlatenheid. Of is het juist een troostende aanwezigheid? Maarten Slagboom (1970) en zijn dochter Billie (2001) zijn eraan verslingerd. Het resultaat van hun fascinatie is een indrukwekkend fotoboek.
Geen griezelfoto’s maar verstilde, gelaagde beelden bij daglicht. Langzaam voortkruipende tijd. Het komt magisch over, verslavend ook, dit zoeken naar bewoningssporen in ruïnes. Onwillekeurig houd je je adem in. Een en al verval … maar droevig, nee, dat word je er niet van, gek genoeg. En de makers al helemaal niet. Hoe komt dat? En hoe is dat, rondlopen op zulke plekken ‘buiten de orde’, in een andere zone van de werkelijkheid? ‘Nergens is het leven meer aanwezig dan waar het is verdwenen.’
Billie studeert geschiedenis in Amsterdam, Maarten is journalist bij de VPRO (Made in Europe, Stuk, De Hokjesman). ‘Het begon toen ik vijftien was’, herinnert zij zich. ‘Ik verveelde me en was toe aan een avontuur.’ Haar vad..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
