Literatuur: Ab Visser, schrijver, paljas, zielenpoot
Ab Visser is een vergeten schrijver. Terecht of onterecht? Men kan zijn christelijk verleden wel bewust verloochenen, maar onbewust nooit.
De schrijver Ab Visser is met zijn kromme donder (zijn eigen woorden) negenenzestig jaar geworden, en dat was een wonder. Hij leed een halve eeuw aan de ziekte van Bechterew, hij ging steeds krommer lopen, zijn longen kwamen in de knel. Maar hij bleef boemelen en feesten, bereisde de halve wereld, had een groot gat in zijn hand en zatgraag achter de vrouwen aan. Als jongeman zakte hij voor zijn onderwijzersexamen, maar datinteresseerde hem niet.
Nu kreeg hij eindelijk zijn ouders zover dat ze een hoekje op zolder voor hem afschoten waar hij kon gaan zitten schrijven. Schrijver wilde hij zijn en niets anders. Hij schreefgedichten van verlangen: Ik wenste eens om zorgeloos, / zo zonder huis of iets te leven / en alseen spinrag weg te zwe..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
