Hoe een Nederlandse topbasketbalster en een Amerikaan uit de Jackson-familie elkaar vonden in mode en goede doelen
Zij, Chatilla van Grinsven (28), is een 1,90 meter lange prof-basketbalster, een gedreven spraakwaterval met de enthousiaste ambitie haar nog jonge kledinglijn Equality Wear internationaal zo op de kaart te zetten dat het uitgroeit tot een platform.
Hij, de Amerikaan Brandon Howard (38), oogt als een flegmatieke celebrity, zoals hij, gestoken in blauwe rafeljeans en met een donkere zonnebril op, zijn opwachting maakt in het Mariott-hotel te Amsterdam. Hij blijkt ontwapenend te zijn, en nogal nieuwsgierig naar hoe het leven in Nederland is. En doet niet moeilijk over de vragen die hij ieder interview krijgt, over Michael Jackson en de Jackson-familie. Sinds zijn geboorte gaat het gerucht dat hij ‘zoon is van’.
Sámen lanceerden ze op de Diversity Fashion Week in Amsterdam de mannelijke kledinglijn ‘B. Howard by Equality Wear’. Equality Wear is het bedrijf van Van Grinsven. Vorig jaar lanceerde ze de door haarzelf ontworpen vrouwelijke lijn fitness-, zwem- en sportkleding.
op zoek naar intiem concert
Hoe kennen ze elkaar? Van Grinsven vertelt in ‘het Mariott’ dat ze een deel van het jaar in Californië woont en via wederzijdse vrienden in de Hollywood-scene Howard leerde kennen. ‘Hij is bewust met goede doelen bezig, net als mijn bedrijf.’ Hij vond haar bedrijf en missie zo interessant, vertelt hij naderhand, dat hij buiten zijn management om rechtstreeks contact met haar zocht.
Nu is hij in Nederland om te zien hoe zij te werk gaat – het land waar hij als zanger nog nooit was, laat staan optrad. Nu hij er toch is, wil hij ook weten wat de mogelijkheden voor z’n muziek zijn – eerder dit jaar kwam een nieuwe single uit die bijvoorbeeld in Hongarije de top 10 haalde. ‘Is Paradiso geschikt voor een intiem optreden’, vraagt hij met z’n hoge stem. ‘Is dat een plek waar ik ook kan praten met de concertgangers, hen ontmoeten? Ik wil de cultuur leren kennen.’
Van Grinsven: ‘Hij is een showman, in de muziek. Dat ben ik ook, maar dan in de sport. We zijn beiden als het ware artiesten, ieder op ons eigen terrein.’ Howard zegt via Europa, Afrika en Azië met de nieuwe kledinglijn naar de Verenigde Staten te willen, ‘dan heb je daar een groot verhaal te vertellen’. Daar zijn ze in Amerika dol op, knikt hij, en grimast: ‘Al hangt het ervan af welk groot verhaal ik ze wil vertellen.’ In Zuid-Afrika, China en Japan is B. Howard bekend om zijn muziek en producerswerk.
Brandon B. Howard is in de Verenigde Staten een grote naam. Hij is vooral bekend als liedjesschrijver en producer en werkte met bekende artiesten als Wyclef Jean, Ginuwine, Ne-Yo en Chief Keef – de wereld van de hip hop, r&b en softpop. Door hem geschreven en/of geproduceerde nummers haalden de top van de Amerikaanse hitlijsten.
Hij produceerde Ke Nako, de soundtrack van het wereldkampioenschap voetbal in 2010 in Zuid-Afrika, met bijdragen van Wyclef Jean en oud-president Nelson Mandela. De opbrengst gaf hij voor 50 procent weg aan onder meer de hulporganisatie van zangeres Alicia Keys voor de bestrijding van hiv/aids onder Afrikaanse kinderen.
Wat maakt een popliedje tot een echt pakkende song? ‘Dat is een liedje dat je goed laat voelen. Nee, niet eens goed … Het is een song die je laat vóélen. Dat kan ook verdriet of weemoed zijn.’
Voorbeelden? ‘‘24K Magic’ van Bruno Mars’, een enorme hit uit 2016. ‘Daar heb ik veel op gedanst. ‘Hello’ van Adèle, daar voel je de treurigheid. ‘If I Could Turn Back Time’ van Cher, dat doet je terugdenken aan vroeger. Of ‘The Way You Make Me Feel’...’ – begint hij nu zelf over Michael Jackson?
rechtenstudie in Londen
Chatilla van Grinsven is een basketballende globetrotter die in Amerika, Frankrijk, Turkije en het afgelopen seizoen in Spanje speelde. Tussendoor studeerde ze in Londen af op mensen- en dierenrechten. Ze is gevormd door haar overleden vader die in de jaren zeventig als politiek vluchteling uit Marokko naar Nederland kwam. Hij rondde als een van de eerste Marokkaanse migranten een universitaire studie af en streek neer in Helmond. Zijn drie kinderen kregen de achternaam van z’n vrouw.
Zelf streed hij zijn leven lang voor gelijkheid voor iedereen, en voor kansarmen en minderbedeelden. Hij deed van alles, beschrijft Chatilla, projecten in binnen- en buitenland, van hulp voor kinderen in Irak tot de opvang van vluchtelingen in kerken.
Ze zegt in haar kledinglijn voor het ‘hele plaatje’ te gaan. Dus eerlijke handel waarbij kinderarbeid is uitgesloten, en met diervriendelijke producten. Dat is binnen de keten van ontwerp tot productie moeilijk te realiseren. ‘Je moet heel goed kijken met wie je samenwerkt. Normaal ga ik voor de beste kwaliteit tegen de beste prijs, nu moet ik kijken naar de achtergrond van elk bedrijf. Werken ze met certificaten, welke dan, en kloppen die? Sommige hebben een certificaat voor het een en verdoezelen daarmee iets anders. Iedereen met wie ik werk moet een ethisch standpunt hebben.’
10 procent geeft ze weg aan twee dierenrechtenorganisaties. ‘Ik wil er nog doelen voor mensenrechten aan toevoegen.’ Dat lijkt op de ‘tienden’, die een deel van de christenen gewend is weg te geven. Daar heeft ze nog nooit van gehoord. ‘Ha, wat grappig. Het is best een hoog percentage inderdaad, maar ik doe het met mijn hart. Het is geen marketingtruc, ik kan alleen maar dingen doen met passie en met mijn hart.’
Aan het basketballen komt ze nu even nauwelijks toe, het is zomerstop. Waar ze na de zomer speelt, weet ze nog niet, wat niet ongebruikelijk is in de basketbalwereld. ‘Af en toe belt mijn manager met een aanbod, daar moet je dan ja of nee op zeggen.’ Belangrijk is je conditie bij te houden, vertelt ze, ‘dat betekent dagelijks twee keer trainen’. Dat is een hele opgave in een week als rond de presentatie op de Amsterdam Fashion Week.
oma’s gospel op de radio
Aan B. Howard kleeft een opmerkelijk verhaal. Zijn oma Josephine Howard (overleden in 1979) zong in de gospelformatie The Caravans. Die formatie was zeer succesvol tussen eind jaren veertig en begin jaren zestig, hun gospel werd als eerste op de Amerikaanse seculiere radio gedraaid. ‘Ik had haar graag gekend’, zegt Howard, ‘ik ken haar uit de verhalen van mijn moeder. Haar naam is opgenomen in de Rock & Roll Hall of Fame. Ze had een groot bereik in haar stem en zong de sterren van de hemel. Mijn moeder heeft veel van haar.’
Dat is Mikki Howard, die in de jaren tachtig grote hits scoorde in Amerika, onder het management van Joe Jackson, de vader van Michael.
Heeft hij zelf iets met black gospel? ‘Ja’, veert hij op. ‘Dat is precies de muziek waar je leert het gevoel erin te leggen. Wie gospel leert, leert de verschillende akkoorden van de emotie te bespelen. Ben je weleens in een kerk geweest? Als ze daar een lied spelen, voel je dat hier’, en hij klopt op zijn hart. ‘Daar heb ik de gospelmuziek leren kennen en de akkoorden die erbij horen. Als ik dat vervolgens in de studio speel, raakt het de mensen, zonder dat zij weten dat het uit de kerk komt.’
Wat Howard en Van Grinsven betreft wordt Equality Wear groot. De producer houdt zelfs grote platforms als Gucci Gabbana of Coco Chanel ten voorbeeld. Eerst moet de nu gepresenteerde lijn in productie. ‘Daarvoor ben je zo een paar maanden verder’, zegt Van Grinsven. Ze verwacht dat de mannelijke lijn niet voor het eind van de zomer beschikbaar is. Howard: ‘De fashionshow in Amsterdam was erg succesvol. De mensen waardeerden haar lijn, haar design, de modellen vragen ernaar.’
de jongen van ‘Billy Jean’
En, hoe zit het met de Jacksons? B. Howard groeide met zijn moeder binnen de familie op, afwisselend in Californië en Chicago. Al vele jaren gaan geruchten dat hij de zoon is van Michael, of een halfbroer, met dezelfde vader. Jacksons nummer ‘Billie Jean’ – met de tekst ‘but the kid is not my son’ – zou over hem gaan. Joe Jackson, de vader van Michael, was de manager van B. Howards moeder Mikki Howard. Vragen over wie zijn vader is blijven onbeantwoord - wat de speculatie voedt.
In Californië was er de glamour, in Chicago waren de mensen directer, toegankelijker – dat lag hem meer, vertelt hij. Hij musiceerde met hen, op z’n jongste single ‘Lose Control’ doet Siggy ‘Dealz’ Jackson, de zoon van Michael Jacksons oudere broer Jackie, mee.
Wordt hij niet moe altijd weer vragen over de Jacksons te beantwoorden. ‘Nee’, zegt hij resoluut. ‘Mensen hebben veel vragen over én veel liefde voor deze familie. Het is logisch dat ze hun vragen stellen. Zelf focus ik op mijn muziek, daar vind ik vreugde in.’ Geruchten ontkennen heeft geen zin, weet hij, en haalt zijn schouders op. ‘Life is life, love is love – ik probeer altijd respect te houden, de best mogelijke muziek te maken om de familie te eren, zo goed als ik kan.’
Is voor hem een privéleven weggelegd? Niet echt, grijnst hij: ‘Stonden jullie vanmorgen niet met z’n vijven voor mijn hoteldeur?’ Serieus: ‘Het is onze job publiek bezit te zijn, om de mensen blij te maken, te bemoedigen. Ze willen door jou leven, dus je hebt niet veel privacy. Het hoort erbij, ik weet niet anders. Alleen als ik zou trouwen, weet ik niet of mijn vrouw er heel blij mee zou zijn.’ ¦
Chatilla van Grinsven belt vrijdag 10 mei met de krant: ze biedt een ‘exclusief interview’ aan met de Amerikaanse zanger en producer B. Howard. In Nederland onbekend bij het grote publiek, in Amerika bekend om meer dan één reden: van hem wordt al vele jaren beweerd dat hij een buitenechtelijke zoon van Michael Jackson is. Howard verbindt zich aan haar modebedrijf Equality Wear, dat – zo leert de website – opvalt met vlotte fitness- en sexy badkleding. Interessante materie, maar toch, het is geen doorsneeverhaal. De afweging is uiteindelijk vrij eenvoudig: de kans een aan de Jacksons gelieerde artiest te interviewen is uniek.
