Te weinig stilte tussen de noten
Recensie
Met haar tweede roman, na Het Tristanakkoord (2019), duikt Ewa Maria Wagner opnieuw de muziek in. Als orkestmusicus is dat immers haar thuisland. Ze kiest de Goldbergvariaties van Bach, 42 in totaal, als de baslijn voor haar verhaal waarin het, net als bij Bach, alle kanten op kan gaan.
Geïnspireerd door de geschiedenis van de Silezische SS’er Willi Kulla, die zijn oorlogsbuit begroef in de bossen bij Baarn, schrijft Wagner over pianiste Maria die op een kantelpunt in haar leven staat. Ze is onzeker over haar toekomst als musicus en haar relatie en juist op dat moment hoort ze dat ze de enige erfgename is van een overleden tante in Pless, een stad in Silezië.
Als ze samen met haar vader verblijft in het hotel dat ze geërfd heeft, gaat er een wereld voor haar open. Ze valt van de ene verbazing in de andere. Op zolder vindt ze een schrift met daarin een verhaal dat haar opa speciaal voor haar heeft opgetekend. Een gruwelijk verhaal dat als een donkere, onbegrijpelijke toon steeds weer opduikt in haar heden. Ze vindt er in..
