Schrijver Benno Barnard strijdt vanuit Engeland voor beschaving. ‘Onze samenleving is gepsychologiseerd’
Interview
Deze week verscheen Afscheid van de handkus, het nieuwe boek van Benno Barnard (1954). Het is een literaire rollade die van sappigheid bijna uit haar korst knapt. Hoog tijd om aan te schuiven bij deze levenslustige intellectueel thuis, aan de keukentafel. Barnard is een Anglicaanse landjonker in het diepst van zijn gedachten.
Niet te missen
‘Vergeet niet te bukken!’, klinkt het geregeld. Geen overbodige waarschuwing, want de oude balken hangen laag. Het John & Mary West House is dan ook een historisch pand uit 1665, het eerste jaar van de pestepidemie. Je stoot hier je hoofd aan de geschiedenis, dit huis tocht en kiert van historisch besef, je moet bukken en kruipen om van de ene naar de andere ruimte te komen. Het is dus oppassen. Alsof dat nog niet genoeg is, is er ook een keer een huisspook gezien. Maar de nachtrust was diep, mede dankzij de warme kruik die Barnards echtgenote Deanne me meegaf.
