Blijf in je eigen blikveld
Recensie
Plotseling ging op een stille zondag de bel. Terwijl ik naar de deur liep, zag ik een politieagent op de stoep staan. Er verliep misschien maar anderhalve seconde tussen die waarneming en het moment waarop hij zei: ‘Schrik niet meneer, we zijn bezig met een buurtonderzoek in verband met een gestolen busje vol gereedschappen.’ In dat korte ogenblik schoot er van alles door mijn hoofd. Op zondagmorgen een politieagent aan de deur, ik schrok.
In haar nieuwe bundel, Ongevraagd advies, maakt Ester Naomi Perquin van zo’n kortstondige verwarring een prachtig gedicht. In ’Weet nog wel’ komt ze thuis met de boodschappen en ziet tot haar grote schrik een ambulance voor de deur staan. De tas valt uit haar handen, de wijnfles ligt in scherven en ook de eieren overleven het niet.
ligt de liefste in de keuken, het kind in de wieg, de zoon
in de tuin, heggenschaar, koolmonoxide, uitgegleden,
onverklaarbaar, stukje brood, open raam,
stopcontact, hartaanval, wiegendood –
Wat er op zo’n moment door je hoofd flitst, gebeurt natuurlijk nooit in keurig afgeronde zinnen. Trefwoorden volgen elkaar snel en ongeordend op. Gelukkig is er snel een gevoel van opluchting:
