Joop den Uyl en Dries van Agt zijn legendarisch. Dit boek onthult de feiten achter de legende
Recensie
In Grote idealen, smalle marges komen alle grote thema’s van de Haagse politiek in de jaren zeventig voorbij. De jaren zeventig, de jaren van Joop den Uyl, Dries van Agt en Hans Wiegel, waren vaak net iets anders dan de herinnering het wil.
‘In weinige jaren zijn de bordjes in politiek Nederland totaal verhangen. De kemphanen van het rode blok kraaien koning.’ Deze zinnen lazen de lezers van het Nederlands Dagblad in het hoofdartikel van 15 mei 1973 , vier dagen nadat het kabinet-Den Uyl was aangetreden.
Het kabinet-Den Uyl, het meest linkse kabinet van na de oorlog, was van plan de samenleving ingrijpend te hervormen. Het kabinet stond onder leiding van Joop den Uyl, de leider van de grootste regeringspartij, de PvdA. Zelden had een partij zo veel kansen om haar idealen te verwezenlijken, leek het. De PvdA was de grootste partij van het land en na vier jaar regeren werd ze nog groter: bij de Kamerverkiezingen van 1977 groeide ze van 43 naar 53 zetels.
