Feelgoodverhaal om bij weg te dromen

De Ierse schrijfster Maeve Brennan (1917-1993) groeide op in Dublin. In 1934 verhuisde zij met haar ouders naar Amerika. Daar bleef zij wonen. De verhalen die zij in het weekblad The New Yorker publiceerde, keren vaak terug naar haar geboorteland. Ze hebben allemaal iets onrustbarends en ondermijnen op subtiele wijze de hoop op een goede afloop. Mogelijk is dat de reden dat Maeve Brennan lange tijd vergeten was. Met de bundeling van haar verhalen is daar sinds vijftien jaar verandering in gekomen. De in het Nederlands vertaalde bundel De rozentuin bevestigt de hernieuwde belangstelling voor haar werk en geeft een mooi beeld van Brennans schrijverschap.

Er is nauwelijks een auteur over wie meer boeken geschreven zijn dan Thomas Mann. Met klassiekers als De Buddenbrooks en De toverberg behoort hij tot de allergrootste auteurs van de twintigste eeuw. Dat wil nog niet zeggen dat Mann zelf een boeiend personage was; de meeste biografen wijden vooral uit over zijn excentrieke gezinsleden. De schrijver, door zijn kinderen ‘de tovenaar’ genoemd, leefde voornamelijk in zijn werkkamer.

In De winters van Annemarie de Gee laat Reik Zwart zijn leven bepalen door zijn omgeving. Iedereen kan hem zijn, niemand wil het, of schuilt er schoonheid in zo’n leven?

Felicia redt de dierentuin is het tweede deel over de vrolijke en altijd geluk hebbende spring-in-’t-veld Felicia. Auteur Judith van Helden heeft haar vlotte schrijfstijl vol grapjes uit het eerste deel doorgezet en dit leidt tot een heerlijk feelgoodverhaal, waar tienermeiden bij kunnen weg dromen.

Uitgeverij De Wonderwolk heeft als doelstelling om Gods liefde naar de leefwereld van jonge kinderen te brengen. Al eerder leidde dit tot creatieve en bijzondere producten, zoals de bijbelse blokkendozen en vertelslingers rond christelijke feestdagen.

Hoewel de kinderboekenweek pas in oktober start, spelen uitgevers daar nu al op in. Het hele jaar door verschijnen er boeken die aansluiten bij het dit jaar gekozen thema ‘Gi-ga-groen’.

Garrett Graff ontvouwt in het waarschijnlijk meest volledige boek over Watergate wat zich rond dit drama afspeelde. Terwijl Nixon zich bezig moest houden met tal van crises, was hij urenlang druk met tapes.

De tocht van de veldheer Hannibal over de Alpen, tot in het hartland van het Romeinse Rijk, is ook 2200 jaar nadat het is gebeurd een mythe. Ten onrechte, vindt Jona Lendering. De historicus en kritische journalist (te volgen via livius.org) reconstrueert de tocht die de generaal uit Carthago in 218 voor Christus maakte. Zijn stadstaat, nu nog te zien in het tegenwoordige Tunis, was machtig en weerstond Rome in twee ‘Punische Oorlogen’. Hannibal trok in ruim twee weken met twintigduizend man, zesduizend ruiters en zeven tot elf olifanten langs de Spaanse oostkust, stak de Rhône over en daarna de Alpen. Maar waar? De historici in de Oudheid, Polybius en Livius, zijn tegenstrijdig. Er zijn drie mogelijke routes en modern onderzoek waarin zelfs antieke resten poep werden nagekeken, is verwarrend; de meeste fysieke sporen zijn van later datum. We weten dus weinig, maar wel dat de strijdmacht van Hannibal verzwakt van de bergen afdaalde. Het succes, ze konden oprukken tot voorbij het huidige Turijn, was meerte danken aan Romeinse onzorgvuldigheid en onderschatting dan aan een echt briljante strategie.